Trzymaj ciepło!

Wilgoć, pleśń i zimne fragmenty ścian wewnątrz ocieplonego budynku. Niemożliwe? A jednak! Wystarczy niefachowo ocieplić szczególne miejsca elewacji, takie jak naroża, podokienniki, czy ościeża i nieszczęście gotowe. Wiedzą o tym wszyscy, którzy obejrzeli swój dom za pośrednictwem kamery termowizyjnej. Włosy stanęły im dęba, gdy zobaczyli, jak łatwo ciepło ucieka z ich domu.

Mostki termiczne niweczą w znacznej części niemałe przecież nakłady poniesione na ocieplenie budynku. Pozbycie się ich jest równie kosztowne i pracochłonne. Znacznie łatwiej i taniej jest ich unikać! Dlatego podczas ocieplania budynku należy zwrócić szczególną uwagę na tzw. miejsca trudne i rygorystycznie przestrzegać zasad mocowania termoizolacji w takich miejscach, jak narożniki, cokoły, krawędzie wokół ościeży okiennych i drzwiowych, dylatacje. Jeżeli fragmenty te ocieplimy właściwie i dokładnie, to z pewnością ochronimy je przed uszkodzeniami mechanicznymi, a jednocześnie powstrzymamy uciekające przez nie ciepło. W przypadku dylatacji, precyzja wykonanych prac wpłynie ponadto na estetykę budynku.

Cokół i krawędzie poziome

Wykonanie ocieplenia należy rozpocząć od zamocowania na ścianie listwy cokołowej. Ułatwia ona zachowanie równomiernego poziomu przy układaniu pierwszej i kolejnych warstw płyt styropianowych, a także stanowi wzmocnienie dolnej krawędzi systemu.
Powinno się ją mocować na cokole budynku, nie niżej niż 30 cm nad poziomem gruntu. Ta odległość zapewnia ochronę systemu przed wpływem podciągania kapilarnego wilgoci, a także chroni wyprawę tynkarską przed zabrudzeniami – drobinkami błota – nanoszonymi przez krople deszczu odbijające się od gruntu.

Dużej staranności wymaga również wykończenie krawędzi poziomych, szczególnie narażonych na zaciekanie wody. Zastosowanie profilu okapnikowego pozwoli na skuteczne rozwiązanie tego problemu.

Narożniki budynku

W obrębie narożników nie zaleca się stosować mniejszych odcinków płyty izolacyjnej niż połowa. Płyty powinny być starannie ułożone i umocowane z zachowaniem układu mijankowego i ze zwiększoną ilością łączników mechanicznych  w półtorametrowej strefie krawędziowej. Oczywiście, na płyty, tak jak na resztę elewacji, nakłada się zaprawę klejową np. Atlas Stopter K-20 lub Hoter U, w której zatopiona zostanie siatka zbrojąca.
Jako że narożniki są szczególnie narażone od uszkodzenia mechaniczne, należy je zabezpieczyć. W tym celu możemy ułożyć siatkę zbrojącą na większą zakładkę, tj. minimum 40 cm, czyli po 20 cm podwójnej warstwy siatki z każdej strony narożnika. Inny sposób to zastosowanie specjalnych listew lub profili, na przykład produkcji firmy Atlas.

Ościeża okienne i drzwiowe

Tutaj najczęściej występują mostki termiczne (miejsca utraty ciepła), nietrudno też o uszkodzenie narożnika. Dodatkowo, w miejscach tych pojawiają się naprężenia występujące wokół otworów. Dlatego przede wszystkim należy rozplanować dokładne ułożenie płyt izolacyjnych – ich poziome i pionowe spoiny nie powinny pokrywać się z krawędziami otworów i łączyć w narożach okien. W przeciwnym razie w miejscach spoin mogą pojawić się pęknięcia spowodowane kulminacją naprężeń. Wokół każdego ościeża powinien być położony pas siatki zbrojącej, zatopiony w zaprawie. Siatkę należy wywinąć pod ocieplenie, a w każdym narożniku powinien znaleźć się dodatkowo prostokątny arkusz siatki o wymiarach 20 x 30 cm, ustawiony pod kątem 45° i wtopiony w zaprawę. Tych pracochłonnych zabiegów może zaoszczędzić nam użycie specjalnych profili dylatacyjnych Atlasa.

Profil przyokienny montuje się pomiędzy stolarką okienną, bądź drzwiową, a warstwami wykończeniowymi systemu ociepleń. Posiada on taśmę poliuretanową, która eliminuje spękania i uszkodzenia tynku, wynikające z różnej rozszerzalności termicznej ościeżnic i tynku. Zabezpiecza on również przed wnikaniem brudu, wilgoci, mikroorganizmów i insektów w przestrzeń pomiędzy ościeżnicą a tynkiem.

Profil podparapetowy montuje się pod parapetem, zapewniając mu odpowiednią dylatację od warstw systemu ociepleniowego. Pozwala on uzyskać trwałą szczelność oraz usztywnia parapet. Taśma polietylenowa, którą profil posiada, eliminuje spękania i uszkodzenia tynku.

Styk z płytą balkonową

Miejsce, w którym ocieplenie styka się z płytą balkonową, wymaga również zabezpieczenia przed dopływem wilgoci pod płyty oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi. Aby wyeliminować te zagrożenia, krawędź warstwy ocieplenia owija się siatką (jak przy otworach okiennych), a następnie miejsca styku uszczelnia masą trwale elastyczną.

Ekspert radzi

Andrzej Błaszczuk, GRUPA ATLAS z profilami szybciej i pewniej Profile wykończeniowe przeznaczone są do zabezpieczenia i dylatowania szczególnych miejsc ocieplonej elewacji. Są łatwe w montażu i pozwalają oszczędzić ok. 15% czasu przy obróbce trudnych elementów. Każdy z nich posiada siatkę zbrojącą o szerokości 10 cm z włókna szklanego, która dodatkowo wzmacnia obszar wzdłuż krawędzi.

Profile montuje się po zamocowaniu warstwy termoizolacji, przed lub w trakcie wykonywania warstwy zbrojnej systemu. Wzdłuż krawędzi, na której montowany będzie profil, należy nanieść zaprawę klejącą do zatapiania siatki np. Atlas Stopter K-20 lub Hoter U. Profil należy przyłożyć do krawędzi, zatapiając jego siateczkę zbrojącą w świeżo naniesionej zaprawie, tak aby nie była ona widoczna. Po wyschnięciu kleju można przystąpić do wykonania warstwy zbrojnej systemu na całej powierzchni elewacji. Siatka zbrojąca systemu powinna pokryć w całości siatkę profilu wykończeniowego.