Luksus jak w więzieniu

 

Choć osadzeni nie spędzą urlopu nad morzem, na ich talerzach przez cały rok pojawiać się będą ryby w najrozmaitszych postaciach. Do 20 sierpnia przyszłego roku, w żołądkach więźniów znikną aż cztery tony filetów z makreli oraz dwie tony filetów śledziowych ala matias.

 

Wszystkie artykuły muszą być świeże. Tkanka mięsna musi być jasna i zwarta. Filety o luźniejszej konsystencji lub rozpadające się nie trafią na stoły w celach. Każdego dnia więźniowie otrzymują swój przydział chleba. Dla amatorów ryby zakład zamówił aż 2,3 tony paprykarza. Dla wybrednych do wyboru jest jeszcze sałatka z makreli, szprot w pomidorach oraz śledź w oleju. Każda pozycja również w ilości 2,3 tony z wygodnym, ręcznym otwarciem.

 

 

Jako że nie samymi rybami człowiek żyje, dyrekcja dba również o kościec osadzonych. Niezbędny wapń więźniowie znajdą w potrawach na bazie nabiału.

 

Oprócz tony mleka w proszku zakład zamówił cztery tysiące litrów słodkiej śmietanki 12 proc. Dwa razy w tygodniu więzienie do godziny 8.30 będzie zaopatrywane w świeże mleko. Do sierpnia przyszłego roku więźniowie wypiją go aż czterdzieści tysięcy litrów. Podczas śniadań w celach nie zabraknie również sera topionego – cztery tony, oraz twarożka – osiem ton. Dla osób o delikatniejszym podniebieniu więzienie chce zakupić tonę sera żółtego pierwszej klasy oraz cztery tony waniliowego serka homogenizowanego. Co to za śniadanie bez jajka?  Na stoły osadzonych trafi 160 tysięcy średniej wielkości jajek (kategoria M) za to najwyższej klasy A!

 

 

Siedząc w celi trzeba dbać o witaminy. Przez ostatni rok więźniowie zjedli między innymi pięć ton pomidorów i ponad trzy tony kalarepy. W więziennych kompotach utopiono trzy tony rabarbaru a w mizeriach trzy tony ogórka zielonego, tego najlepszego – spod osłon.

 

Skazani nie zadowolą się jednak przeciętnym warzywem. Firmy, które w ubiegłym roku dostarczały np. botwinę do więzienia (zjedzono jej osiemset kilogramów) musiały spełnić szereg wymagań. Liście buraka nie mogły być nawet lekko zwiędnięte czy nadgnite. Pomidory, które jedli więźniowie, należały do tzw. klasy I.

 

Zamawiający wybierał najlepsze warzywa, bo zgodnie z treścią zamówienia powinny być: „całe, zdrowe, czyste, o świeżym wyglądzie, praktycznie wolne od szkodników, bez obcych zapachów i smaków, dla pomidorów na gałązkach szypułki i gałązki powinny być świeże, czyste, zdrowe, bez liści i zanieczyszczeń obcych” czytamy w zamówieniu dotyczącym pomidorów. Odpadała również „łykowata” kalarepa, ale kwatermistrzostwo mile widziało „jędrny” rabarbar oraz ogórki „bez gorzkiego smaku”.

 

 

– Przy wybieraniu najkorzystniejszych ofert kierujemy się jedynym kryterium – ceną. Nie jest dla nas ważne, skąd jest dana firma, tylko za ile jest nam w stanie dostarczyć zamawianą żywność. Firmy z Raciborza nie zawsze są najtańsze. Np. chleb dla naszych osadzonych przywozimy z Kielc – mówi Marek Kulewicz, dyrektor Zakładu Karnego w Raciborzu.

 

Mięso i ryby trzeba jednak na czymś smażyć a chleb czymś smarować. Na tym ostatnim, przez najbliższy rok, więźniowie rozsmarują blisko 20 ton margaryny. Na zakładowych patelniach przepali się pięć tysięcy litrów oleju.

 

Czymże byłaby jednak więzienna kuchnia bez przypraw? To one nadają ostateczny smak i aromat specjałom serwowanym osadzonym. Kubki smakowe skazanych będą rozpieszczane przez cynamon (dziesięć kilogramów) i kwasek cytrynowy (osiem kilogramów). Nie od dziś wiadomo, że więźniowie lubią jeść „na ostro”. W talerzach do sierpnia przyszłego roku zniknie osiemdziesiąt kilogramów pieprzu czarnego oraz czterdzieści kilogramów słodkiej papryki. Skazani przepadają za zupą. Dyrekcja zamówiła więc trzy i pół tony przyprawy do zup w płynie, dziesięć kilogramów ziela angielskiego i siedem kilogramów liści laurowych.

 

 

Zakładowa kuchnia do sosów zużyje dwadzieścia pięć kilogramów koperka suszonego i trzydzieści kilogramów natki pietruszki. W celach będzie pachniało również majerankiem (dziesięć kilogramów), a wyraźny smak potraw zapewni pięćset kilogramów przyprawy sypkiej w rodzaju „warzywka”.

 

Wszystkie przyprawy muszą być najwyższej jakości, w sypkiej postaci, bez zbryleń. Niedopuszczalne są również obce aromaty, zanieczyszczenia, zawilgocenie czy obcy posmak. Ci, którzy na wolności lubili sałatki na bazie octu, w więzieniu będą mogli poczuć się jak w domu. Więzienna kuchnia zamówiła 350 litrów octu spirytusowego. Do wędliny zamówiono dwie tony musztardy (o wyraźnym smaku i zapachu gorczycy) i trzy tony soli (koniecznie jodowanej).

 

Więzienne kucharki zużyją do panierowania kotletów dla więźniów ponad tonę bułki tartej. Panierka musi być jasna, choć dopuszcza się „cząstki z odcieniem żółtym lub brązowym”. Do tego niedopuszczalne są zanieczyszczenia obce oraz domieszka rozdrobnionego pieczywa żytniego.

 

Myli się ten, kto myśli, że zabójcy, złodzieje czy sprawcy pobić nie mają delikatnego podniebienia. W ciągu roku kuchnia ugotuje dla nich blisko pół tony budyniu.

 

Gdy więzień zgłodnieje, wystarczy, że zaleje sobie zupkę. Dla skazanych przygotowano dziesięć tysięcy zupek instant, tonę żurku w proszku oraz 1,3 tony bulionu drobiowego. Skazani przepadają również za leczo pieczarkowym (w ciągu roku zjedzą go blisko tonę) oraz sałatką szwedzką – tej zejdzie aż dwie i pół tony.

 

– Przepisy obligują nas do brania pod uwagę wiary i wyznań osadzonych. Jeśli więc kuchnia w danym zakładzie karnym ma taką możliwość, przyrządzane są osobne posiłki dla wegetarian czy wegan. Oprócz tego w zakładach funkcjonują różne diety dla osadzonych. Nie gotuje się więc jednego posiłku dla wszystkich skazanych – wyjaśnia major Małgorzata Stoszek, rzecznik Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w Katowicach. W raciborskim zakładzie karnym przebywa blisko tysiąc osadzonych.

 

Adrian Czarnota