Gołąb musi być szybki

Hodowców gołębi pocztowych nie brakuje w gminie Krzyżanowice. Od stycznia działa tu sekcja Tworków należąca do oddziału Racibórz. Jej prezesem jest Franciszek Wochnik. Wcześniej, po rozwiązaniu oddziału Krzyżanowice, hodowcy rozproszeni byli po różnych oddziałach. 25 września sekcja Tworków, licząca 32 hodowców, obchodziła doroczne święto. Wręczono puchary hodowcom, którzy w tym sezonie osiągnęli najlepsze wyniki.

 

 

W kategorii gołębi dorosłych tytuł mistrza przypadł Erwinowi Janeckiemu z Bieńkowic. – Gołębie hoduję od 1996 r. Interesowały mnie od dzieciństwa. Hodowali je też mój brat i ojciec – opowiada hodowca. Obecnie ma 65 gołębi pocztowych. Pierwszy wynik osiągnął w 1998 r., był wówczas 7 przodownikiem w lotach gołębi młodych. W kolejnych latach był: I i II wicemistrzem oddziału Krzyżanowice, mistrzem i wicemistrzem sekcji Krzyżanowice, II wicemistrzem okręgu, mistrzem sekcji Tworków i 6 przodownikiem oddziału Racibórz. – Przez te 13 lat mój gołąb trzy razy był reprezentantem Polski na wystawie ogólnopolskiej, a w 2003 r. wystartował w olimpiadzie w Lievin we Francji – mówi z dumą hodowca, który jest też byłym prezesem oddziału i sekcji Krzyżanowice, a obecnie piastuje funkcję wiceprezesa ds. finansowych okręgu Śląsk Południe.

 

 

Pan Erwin spędza w gołębniku sporo czasu. – Od 5.00 do 7.00 i od 17.00 do 19.00. Czyszczę, karmię, przyglądam się wszystkiemu. Gołębie trzeba przygotować do lotów. Ja to nazywam „ubieraniem gołębi w odpowiednie pióra”. Ważna jest odpowiednia karma, witaminy, szczepienia, profilaktyka. Trzeba przygotować młode gołębie do rozpłodu, potem parowanie, jajka, wychowanie młodych gołębi, które w następnych latach są motorem całej hodowli. Konieczne jest też zapobieganie chorobom, które nas nie oszczędzają np. salmonelloza, ornitoza – wylicza hodowca.

 

Fenomenu gołębi pocztowych do dziś nie wyjaśniono. – Do dziś nie wiadomo, czym się kieruje gołąb, by trafić do domu. Nikt tego jeszcze nie zbadał – przyznaje Erwin Janecki. Gołębie starają się w trasie omijać przeszkody w postaci złych warunków atmosferycznych. Wycofują się, gdy wyczuwają burzę czy deszcz, wybierając inną trasę. Biorą udział w lotach 100-770 km. – Przy dłuższych trasach robią krótkie przystanki co 200-300 km. Napiją się, poprawią piórka i lecą dalej. Gołębie to ptaki stadne. Słabsze odpadają po drodze. To jak szybko wrócą, zależy od tego jak dobrze są wytrenowane i zmotywowane. Mają na sobie obrączki z czipem i zakodowanym numerem gołębia. Po przylocie jest odbierany przez antenę, tym samym wyświetlany jest czas przybycia gołębia. Tak się odbywa 90 proc. lotów, bo nie wszyscy jeszcze posiadają elektroniczne systemy konstatowania – dodaje Janecki.

 

 

Średnia szybkość gołębi to 70-90 km/godz., ale zdarza się też, przy sprzyjających warunkach nawet 120 km/godz. Obecnie hodowla gołębi to sport, ale nie zawsze tak było. – Podczas wojny gołębie dostarczały raporty wojskowe. W Holandii odwiedziłem muzeum poświęcone gołębiarstwu. Były tam takie kabury, w których żołnierze trzymali gołębie. Jak chcieli wysłać meldunek, pisali karteczkę, przypinali ją gołębiowi i wysyłali go, a gołąb był tak zaprogramowany, że trafiał do swojego gołębnika. Żeby mieć pewność, że meldunek dotarł, wysyłano kilka lub kilkanaście gołębi – opowiada pan Erwin.

 

Hodowca dobrze zna każdego swojego gołębia. Potrafi go rozpoznać, wie na ile jest uparty, zawzięty, by móc walczyć w lotach. Bo liczy się nie tylko siła ale i charakter. – W tym roku nie brałem udziału w lotach gołębi młodych, bo ich nie miałem. Dużo sprzedałem, bo chciałem zrezygnować z hodowli. Byłem zmęczony. Czemu zmieniłem zdanie? Odpocząłem, wróciłem z urlopu. Po drugie, nie wiem, co bym robił w niedzielne przedpołudnia – kończy Janecki.

 

 

Loty gołębi dorosłych:
Erwin Janecki – mistrz
Franciszek Wochnik – I wicemistrz
Paweł Barcz – II wicemistrz

 

Loty gołębi młodych:
Andrzej Cimała – mistrz
Marian Kurzydem – I wicemistrz
Franciszek Wochnik – II wicemistrz

 

(e.Ż)