Najpierw jestem człowiekiem, potem księdzem

Ks. Henryk Rzega jest rodowitym raciborzaninem. Jego rodzina związana jest z tym miastem od 300 lat. Obecny proboszcz Łubowic 25 września obchodził swoje 63 urodziny i tego dnia też postanowił świętować jubileusz pobytu w parafii. Parafianie tłumnie wypełnili tego dnia kościół. Każdy chciał złożyć proboszczowi życzenia, powiedzieć kilka miłych słów. Niespodzianką dla księdza był koncert zespołu Miraż. Jubileusz był też okazją do wspomnień.

 

Ks. Henryk Rzega przyjął święcenia kapłańskie w 1971 r. Następnie był wikarym w Bytomiu, Zabrzu, Ziemięcicach i Lipnikach. W 1980 r. objął funkcję proboszcza parafii w Lipnikach. – Po pięciu latach przyjechał do mnie ks. bp Wieczorek i zaproponował mi objęcie Łubowic. Oświadczyłem wówczas, że nikt nie jest prorokiem we własnej ojczyźnie, że trudno będzie objąć tę parafię, bo niektórych znam od dzieciństwa, a ciężko trafić do swoich. Biskup stwierdził wtedy, że nie widzi przeszkód. Po kilku godzinach przemyśleń zgodziłem się i jestem tu już 25 lat – wspomina ks. Rzega.

 

 

Okazało się, że jego obawy się nie potwierdziły. – Mam prawie familijny kontakt z wieloma parafianami. W większości są to bardzo społecznie nastawieni ludzie, potrafią się zmobilizować i to jest godne podziwu – chwali swoich parafian proboszcz. Jak dodaje, od początku stawiał sobie za cel bardziej przywiązać ludzi do kościoła parafialnego. – To się udało. Wszelkie uroczystości, jubileusze zaczynają od kościoła, a dopiero potem korzystają z innych możliwości świętowania, przy czym zawsze na uroczysty obiad zapraszany jest proboszcz – podkreśla ksiądz.

 

 

Łubowice są jedną z nielicznych parafii, która ma proboszcza z tytułem doktora. – Nasz parafia ma profil międzynarodowy ze względu na postać Eichendorffa. Byłem zmuszony zapoznać się bliżej z życiem i twórczością poety. Należę do Rady Naukowej w Górnośląskim Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa, oprowadzam zwiedzających. Planuję też utworzenie ścieżki poetyckiej związanej z tą postacią – mówi ks. Rzega.

 

W ciągu minionego ćwierćwiecza kościół i jego otoczenie przeszły wiele remontów. M.in. wyremontowano wieżę, wymieniono dach, dzwony, instalację elektryczną, drzwi i posadzkę. Dwukrotnie malowano wnętrze świątyni, pojawiły się nowe ołtarze, ławki, żyrandole, a także ogrzewanie. Na bieżąco też prowadzone są niezbędne prace na zewnątrz kościoła. W planach proboszcz ma m.in. remont starego i nowego cmentarza oraz utworzenie dodatkowego parkingu na przykościelnej łące.

 

 

Jak podkreśla proboszcz, najważniejsza jednak jest dla niego baza duchowa. – Jest tak jak to drzewiej na Śląsku bywało, że ludzie idą z kościołem, a kościół z ludźmi – zamyśla się ks. Rzega. Dodaje, że jako młody wikary miał szczęście być u wybitnych proboszczów i duszpasterzy. – Pierwszym z nich był prałat Krawczyk w Bytomiu Bobrku. Był to człowiek szerokich horyzontów, który zawsze mówił mi: „Bądź otwarty dla ludzi. Bądź najpierw człowiekiem, a potem dopiero księdzem”. To staram się wprowadzać w życie. Drugim wybitnym duszpasterzem był prałat Pieruszka w Zabrzu. Tam można się było nauczyć dyscypliny, porządku i obowiązkowości. Pierwszy duszpasterz zawsze też powtarzał mi: „Niech parafia i proboszcz mają zawsze ludzkie oblicze” – kończy ks. dr Henryk Rzega.

 

(e.Ż)