Debiut płytowy Marzeny Korzonek

Piosenki z autorskiego albumu raciborzanka zaprezentuje jednak już wcześniej przedstawicielom polskiego radia z całego kraju, 23 listopada w Polskim Radio Opole podczas wyjątkowego koncertu z okazji 60-lecia tej rozgłośni. Dwa dni później Marzena Korzonek wystąpi na scenie Raciborskiego Centrum Kultury, dając premierowy koncert mieszkańcom swego miasta.

O realizacji marzeń, wysiłku włożonym w tworzenie płyty oraz odkrywaniu siebie nie tylko jako wokalistki, ale również autorki i kompozytorki opowiada dziś spokojna i spełniona artystycznie Marzena Korzonek.

– Wydanie płyty profesjonalnej muzycznie to nie lada wyzwanie, szczególnie, że jest to pani debiut na płytowym rynku muzycznym?

– Marzenie o wydaniu płyty nosiłam w sobie od dziewięciu lat, a więc od momentu kiedy wygrałem „Debiuty” i finał „Szansy na sukces”. Dziś zupełnie szczerze i otwarcie przyznaję, że nie byłam na to wcześniej gotowa. Płyta jest bowiem dziełem, którego zamysł trzeba mieć w całości w głowie. Miałam sporą muzyczną przerwę związaną z różnymi aspektami życia, ale te wszystkie doświadczenia były mi potrzebne, aby spróbować swoich sił. Dziś wiem, że potrzebowałam czasu i poczucia bezpieczeństwa na innych płaszczyznach życiowych, a przede wszystkim pewności, że jestem na tyle dojrzała, że chcę i mogę zrobić to sama.

– Sama, ale nie osamotniona w tym autorskim przedsięwzięciu.

– Decyzję podjęłam rok temu. Do intensywnej pracy nad płytą zachęciła mnie wieloletnia przyjaciółka, a kiedyś nauczycielka – Elżbieta Biskup. Impulsem ostatecznym do powstania krążka było wsparcie Radia Opole, które w ramach przyznanej przed laty nagrody zaoferowało mi nagranie części materiału na płytę w legendarnym Studio M, gdzie nagrywały takie gwiazdy, jak m.in. Michał Bajor, Paweł Kukiz, Krzysztof Ścierański, Carrantuohill z Anitą Lipnicką, Stanisław Sojka, Kuba Badach, Krystyna Prońko, czy Ania Wyszkoni. Radio Opole jest mi szczególnie bliskie, to tam jako 16-latka nagrywałam pierwsze utwory. Natomiast pozyskanie tak znaczących patronów medialnych, jak Pierwszy Program Polskiego Radia czy portal Wirtualna Polska utwierdziło mnie w tym, że trzeba walczyć o swoje marzenia. Patronat radiowej „Jedynki” jest dla mnie bardzo dużym wyróżnieniem i znakiem jakości, ponieważ mogłam go uzyskać tylko i wyłącznie pod warunkiem akceptacji przez rozgłośnię materiału muzycznego. Już 23 listopada na antenie tej stacji mój pierwszy singiel „Tylko tam” będzie Piosenką Dnia Jedynki.

– Co sprawia, że płyta jest tak wyjątkowa dla pani?

– Nagrałam na niej 12 premierowych utworów. Wiele z nich niesie moje emocje i przemyślenia, a jednocześnie są one zapisem przemyśleń i uczuć współczesnego człowieka. W tym sensie płyta jest bardzo różnorodna, a przy tym dużo bardziej rytmiczna, niż to co dotychczas śpiewałam. Znajdują się tam chwytające za serce ballady, ale też utwory poruszające wiele różnych tematów ważnych dla mnie i myślę dla ludzi w każdym wieku. Poza tym znajduje się na niej „Modlitwa” nagrana w 2003 r. z samym Tadeuszem Nalepą podczas niezapomnianej sesji nagraniowej w studio S-4 Polskiego Radia, którą realizował Tadeusz Mieczkowski, a któremu obecnie powierzyłam miks i mastering mojej płyty.

– Podejmując to muzyczne wyzwanie, udowodniła pani, że nie boi się zmian.

– Wcześniej spotykałam się z zarzutem, że śpiewam zbyt patetycznie. Wyciągnęłam wnioski, poszłam w nową stronę. Zmieniłam się też jako człowiek i kobieta. Piosenki są więc dużo lżejsze i delikatniejsze niż te, które dotychczas śpiewałam, co nie oznacza, że płyta jest spokojna i wolna. Decydując się na współkomponowanie płyty świadomie poddaję się krytyce na trzech polach, jako autorka melodii, tekstu i jako wykonawczyni. Podejmując to potrójne ryzyko, dałam wyraz swej dojrzałości, bo zrobiłam wszystko, aby wykorzystać zdobyte doświadczenia.

– Płyta jest w dużej mierze autorska.

– Nagromadziło się we mnie tak dużo energii, że wystarczyło ją tylko wywołać i przelać na papier. W efekcie napisałam większość, bo aż 10 tekstów piosenek. Powstawały spontanicznie w najmniej oczekiwanych momentach, i nie były to bynajmniej żadne wieczory przy świecach, czy wyjątkowe chwile natchnienia. Napisane przeze mnie utwory niekoniecznie odwołują się jednak do moich doświadczeń, a raczej przemyśleń powstałych z postrzegania ludzi wokół mnie, choć kilka tekstów jest bardzo osobistych. Do komponowania natomiast zmobilizował mnie Adam Drzewiecki, producent muzyczny całej płyty, pianista, absolwent Kompozycji i Aranżacji Instytutu Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach, a więc uczelni, która jest mekką wielu polskich muzyków. Jego młodość i odwaga wiele wniosły w te kompozycje.

– Dokładnie przemyślała pani swą muzyczną wizję albumu.

– Zależało mi, aby płyta nie była „plastikowa”, ale żeby była żywa, żeby było słychać klasyczne, ciepłe brzmienia instrumentów. Płyta więc nie jest udziwniona, ale też nie jest staromodna. I choć jest wspierana elektroniką, doskonale słychać na niej żywe instrumenty smyczkowe, instrumenty dęte,  gitary, kontrabas, flet, fagot, a przede wszystkim mój ukochany fortepian. Jeden z utworów nagrany został przez znakomitego muzyka Sławka Bernego na instrumentach perkusyjnych. Przywiezione z najdalszych zakątków świata, wyglądały niezwykle podczas nagrań i brzmią jeszcze bardziej nietypowo. Pomyślałam sobie, że niewiele jest muzycznych erotyków, dlatego taki napisałam. Zaprosiłam też do współpracy solistę oratoriów Rubika, Michała Gasza, z którym znamy się od bardzo dawna. Jego fenomenalny wokal sprawił, że od zawsze marzyłam, żeby na swej płycie nagrać z nim duet. Wyszła nam bardzo ciepła, prawie szeptana piosenka. Moje zaś ulubione to „Za horyzontem” i „Jak maj”, z których jestem dumna pod względem kompozycji i tekstu. Na płycie jest także utwór żartobliwy, z kabaretowym tekstem, wykonany z przymrużeniem oka, który ma rozluźniać atmosferę i myślę, że będzie dobrze sprawdzał się koncertowo.

– Płyta wydaje się łączyć kilka stylów.

– Generalnie płyta jest popowa. Producent Adam Drzewiecki z przymrużeniem oka wymyślił dla niej indywidualne określenie stylu i nazwał go od mojego nazwiska „korzenny” pop, słowem taki pop przyprawiony innymi stylami, ale mam nadzieję, że ambitny, na dobrym poziomie.

– Wybrała pani na swój debiutancki krążek bardzo zagadkowy tytuł.

– Tytuł jest niejednoznaczny, ponieważ po osiągnięciu własnego poczucia bezpieczeństwa, tak naprawdę dopiero teraz byłam gotowa, aby tę płytę stworzyć. I żeby była ona tak do końca moja, szukałam określenia, które najlepiej wyrażałoby czas, który minął, jak i podkreślało dojrzałość oraz etap w życiu, na którym teraz jestem. Wybór okazał się bardzo prosty. Nic nie pokaże tego lepiej, jak mój wiek, czyli 33 1/2. Tytuł jest przekorny na dwa sposoby, po pierwsze dlatego, że kobiety nie chcą przyznawać się do wieku, po drugie pokazuje, że jest to nietypowy wiek jak na debiutancką płytę. Choć moim zdaniem, tworzenie, a w tym również wydawanie płyty nie może zależeć od wieku.

– Za panią rok ogromnej pracy i wysiłku – było warto?

– Marzenie, które realizuje się po tylu latach smakuje niewiarygodnie fantastycznie, bo jest okupione ciężką pracą i wyrzeczeniami. Nie było łatwo pogodzić wszystkich ról, które pełnię w życiu. Wszystko zaś dzieje się przy pomocy, ale i kosztem moich najbliższych. Mam w nich jednak pełne wsparcie. Niezależnie od tego co się wydarzy, niezależnie od efektu, ten rok tworzenia płyty i pracy nad nią był dla mnie źródłem energii. Jakkolwiek by to banalnie nie brzmiało, ten rok mnie uszczęśliwił. To poczucie, że pokonałam samą siebie i osiągnęłam to co chciałam – stworzyłam płytę – jest celem samym w sobie. Jej promocja to już zupełnie inny etap. Lepiej jednak żałować niepowodzeń, niż tego, że nie zrobiło się nic. Życie jest tylko jedno... Te dwie myśli przyświecają mi przede wszystkim!

Do współpracy nad produkcją muzyczną płyty Marzena Korzonek zaprosiła znakomitych polskich muzyków różnych pokoleń, w tym Artura Malika (wieloletni perkusista Lombardu, współpraca m.in. z Anną Treter), Sławomira Bernego (współpraca z Grzegorzem Turnauem i orkiestrą Adama Sztaby), Adama Drzewieckiego (Pudelsi, Wawele, Grażyna Brodzińska), Alicję Radziwanowską (chórki w zespole Bajm) czy Józefa Michalika.