Agronowiny: specjalista radzi

Wino z własnej przydomowej winnicy

Możliwość stworzenia winnic na Raciborszczyźnie, gdzie nie tylko są ku temu sprzyjające warunki, ale nawet łagodniejszy klimat niż na Podkarpaciu, widzi Roman Myśliwiec .

Proponuje uprawy winorośli w formie plantacyjnej, ale również nie widzi przeszkód, aby rosły na działce przed domem. Ponieważ winnica może mieć 100 ha, ale może też zajmować hektar, a nawet dwa ary, pamiętać trzeba, że winorośle sadzi się szpalerem, a każdy krzew powinien mieć własne rusztowanie. Upraszcza to zabiegi pielęgnacje i cięcie. Uprawiać można odmiany winiarskie, ale i deserowe. Z jego 30-letnich doświadczeń wynika, że odmiany deserowe mają mniejsze znaczenie i są gorsze w uprawie w polskim klimacie. Ponieważ są bardziej wymagające, mniej odporne na mrozy i bardziej wrażliwe na choroby. On sam wyspecjalizował się w odmianach odpornych. Wiele z nich to tzw. odmiany północy, które sprowadził ze Stanów Zjednoczonych. Nowe odmiany to krzyżówki będące osiągnięciami różnych instytutów i hodowli, a jednocześnie nie dające specyficznych posmaków. Przykładem jest winorośl swenson red o truskawowo-malinowym smaku, która wytrzymuje temperaturę do -30oC. Jej owoce są różowe, a zrobione z nich wino – białe.

Na wina białe poleca również takie odmiany, jak m.in.: aurora – jedna z najstarszych odmian, bardzo odporna i można ją kupażować z innymi odmianami, seyval blanc – najlepsza odmiana do uprawy szpalerowej, bardzo plenna i co najważniejsze można z niej zrobić jedno z najlepszych win. Ponadto nowsze odmiany niemieckie – johanniter i solaris, a także aromatyczna jutrzenka do kupażowania z seyvalem oraz odmiany północy – la crescent i saint pepin.

Na wina czerwone w polskim klimacie najlepiej nadają się odmiany: cabernet coutis, marechal foch, leon millot, frontenac – odmiana północy, heridan, margette – jedna z najnowszych odmian amerykańskich, a także cabernet dorsa oraz niemieckie acolony. Do najczęściej sadzonych należą odmiany regent i rondo.

Odmiany: perła zali, V64035, rosyjski wostorg, V68021, einset see, agat doński, alden, szwajcarski muskat bleu, węgierski nero oraz schuyler, a także arkadia o dużych owocach, lilla, muskat letni, talizman, arocznyj, wiktoria 5, ajwaz oraz nadieżda AZOZ świetnie nadają się na wina deserowe. Odmiany przeznaczone do uprawy w ogródku, polu lub pod osłonami, wymagają dużo ciepła i staranności w uprawie, a także okrywania na zimę oraz zabiegów chemicznych. Ponieważ oprócz ogromu pracy trzeba mieć też pożytek z uprawy, lepiej sadzić rośliny odporniejsze.

W uprawie winorośli najważniejsze są: lokalizacja, a więc miejsce, w którym winnica ma powstać, materiał sadzeniowy oraz dobór odmian. Winnice powinny być na południowych i zachodnich zboczach i wzniesieniach, które są najlepiej nasłonecznione. Winorośl lubi gleby o odczynie wapiennym, przy czym najlepsze pod winnice są lessy, na których świetnie dojrzewa, owoce mają najwięcej cukru, wzrost roślin jest równomierny, a związki bukietowe są lekkie, ciekawsze i bardziej wartościowe. W teorii winorośl powinno sadzić się na wysokości do 300 m npm, ale istnieją winnice np. na Podkarpaciu na wysokości 400 m npm, gdzie roślina też świetnie dojrzewa.

Sadzonka winorośli, zgodnie z normą europejską musi mieć trzon korzeniowy, który od nasady przyrostu ze szkółki do nasady korzeni wynosi minimum 25 cm. Dołki na sadzonki powinny zostać przygotowane na głębokości 40 – 45 cm, ponieważ korzenie muszą być osadzone głęboko, ze względu na zimowe przemarzanie gleby. Poza tym posadzona w ten sposób roślina jest bardziej odporna na suszę. Sadzonka powinna być też na zimę przykryta kopczykiem na wysokości 1 – 1,5 cm. Tę technologię produkcji sadzonek opracowaną przez Niemców stosuje się dziś na całym świecie.