Związki zawodowe – potrzebne czy niy?
Felieton Remigiusza Rączki
Dużo sie godo terozki ło związkach zawodowych, skiż afery jako zrobioł niejaki panoczek D.
Kożdy wiy ło kim godom, ale nie śmia po nazwisku (wiycie ustawa o danych osobowych).
Tak ech se łoto rozważowoł ło tych związkach i tak ech se pomyśloł, czy ni ma to twor rodym z komuny, kiery przetrzimoł do dziś dnia, ale z twora zrobioł sie potwor.
Jo rozumia, ło swoji trza dbać i jakby co walczyć, ale trzimani etatowych związkowcow nie mieści mi sie w gowie. Bo przeca tym ludziom trza zapłacić i to nie mało, zwolnić jich nie idzie wcale (wiadomo, uprzywilejowano grupa) i co dali? Siedzom na stołkach i dbajom o pracownikow czy o siebie?
Ludzie przeca momy 26 lot gospodarka rynkowo – jak pracownik nie chce i mu sie nie podobo to idzie kaj indzi do roboty. Zresztom mom taki wrażyni, że dzisio w Polsce bezrobocio ni ma, yno ludziom sie nie chce robić. Czasy się zmiyniyły i to ni ma tak, jak za komuny – „czy sie stoji, czy sie leży i tak geltag sie noleży”. Tak to my już mieli i tera jeszcze nasze wnuki bydom spłacać dłogi od Gierka.
Dzisio momy gospodarka rynkowo, a żeby dać trza mieć z czego. Som mom firma i musza dbać o moich pracowników, inakszy pudom robić kaj indzi. Pamiyntejcie, że dobry fachowiec nie musi mieć ochrony, bo jego zabezpieczyniym je to, co poradzi robić.
A związki zawodowe? Do mie to je relikt. Pyrsk
Nie śmia – nie mogę
Geltag – wypłata