Beskidzki groniki
Felieton Remigiusza Rączki
Musza wom wyzdradzić, że łod bajtla, łażynie po górach, to je do mie wielki szpas. Same nie dzieje sie nic, beztoż tego bakcyla zaszczepioł wy mie moj nauczyciel z historie. I za to mu fest dziynkuja. Bo pamiyntejcie, czym szupka za młodu nasiąknie, tym na starość łostanie.
Ale wroca sie do gór. Nie wiym jak wy, ale jo uwielbiom łazić po naszych beskidzkich gronikach. A czymu? Skuli krystalicznego luftu, kierym idzie sie sztachnyć, cudownych landszaftow i woni wszyskigo co kwitnie (stromki, krzoki, kwiotki). Do tego jak człowiek sie trocha spoci, toż zarozki sie lepszy czuje. A ni mocie pojyncio, jak szmakuje kawa z kołoczkiym, czy złocisty trunek na szpicy gronika. Do tego idzie se wzionść deka i na beskidzkich łąkach leżeć i sie opalać. A tak za miesionc trza sie wybrać na borowki, kierych dycki nie brakuje w Beskidach.
Powiym wom, że nie trza daleko jeździć, żeby sie zrelaksować i dychnyć. Setki tras, szlakow i gronie do zdobycio: Klimczok, Skrzyczne, Baranio Gora, Równica, Czantoria. Tam praktycznie kożdy poradzi wlyź, bez specjalnego przigotowanio.
Pamiyntejcie– w zdrowym ciele, zdrowy duch. Beztoż kondycjo trza ćwiczyć, a do tego jak sie człowiek dotlyni, toż zarozki lepszy funkcjonuje.
Pogoda gynał, beztoż biercie rukzag i ciście na gronie.
gronie – góry
lanszaft – widok
rukzag – plecak
deka – koc
szpica – szczyt