Dzwon Anabergu
Felieton Remigiusza Rączki
Roztomili Ludkowie, jest take miejsce na Ślońsku, wielko kympa, a na ni kościoł. Pod spodkiym pola z roztomańtymi obiylami, łąki pełne kwiycio i lasy pełne grzibow. To Anaberg, z kierego słychać mocne bici dzwona.
Nie wiym jak wy, ale jo dycki jak jada, kole Anabergu autobanom A4, to jakoś moc mi podpowiado pożykej jedna zdrowaśka i zarozki mi je w życiu lekszy.
Bo Anaberg to miejsce wyjątkowe. Już od wiekow średnich miejsce kultu, ale i roztomańtych cudow. Zresztom jakby mogło być inakszy, jak piecza nad tym miejscym mo starka od Pon Boczka – Anna.
Legendy godajom roztomańcie, że woły od księcia stanyły na Anabergu i nie chciały dali iść – to też postawioł tam kościoł. Inksze, że dycki nad Anabergiym widać było dziwne światło. Jedno je pewne – Anaberg to miejsce magiczne.
Tam nie jedyn już wyzdrowioł, inny sie nawrocioł, a jeszcze inkszy zmiynioł swoji życi. Ludzie godajom, że jak wylazujom z Anabergu po drodze krzyżowej, to tak choby mieli 10 kilo myni. I to je prowda. Je tam jakoś moc, a do tego to je nasz śloński Berg.
Berg z kierego dziynnie, rozbrzmiywo dzwon – Dzwon Anabergu.
Chcecie posłuchać jak bije, odwiydzcie Anaberg.