Podwyżką swoich diet radni Raciborza naruszyli prawo. Wojewoda odrzucił ich uchwałę
Rada Miasta Racibórz w lutym uchwaliła podwyżki swoich diet. Wynosiły 500 zł (dla „wicków” w komisjach”) i 300 zł dla szeregowych radnych. Wydział Nadzoru Prawnego Wojewody Śląskiego badając legalność uchwały stwierdził nieważność całości nowych regulacji.
Na sesji w dniu 26 lutego 2020 roku Rada Miasta Racibórz podjęła uchwałę Nr XV/234/2020 w sprawie ustalenia zasad przyznawania diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych dla radnych Rady Miasta Racibórz.
W toku badania legalności przedmiotowej uchwały organ nadzoru uznał, iż uchwała w części jest niezgodna z prawem.
Prawnicy wojewody zauważyli, że w świetle nowych regulacji zaistniała możliwość dokonania potrącenia tylko za jedną nieobecność na sesji Rady Miasta i posiedzeniu komisji, a co za tym idzie całkowite uniezależnienie ostatecznej wysokości diety od faktycznej realizacji obowiązków przez radnego.
Radny mógłby nie uczestniczyć w żadnym posiedzeniu rady oraz komisji a otrzymałby dietę. W Katowicach uznano, że to naruszenie Konstytucji.
– Naruszeniem Konstytucji jest stanowienie przepisów niejasnych, wieloznacznych, które nie pozwalają obywatelowi na przewidzenie konsekwencji prawnych jego zachowań – co podał Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 maja 2002 roku (sygn. akt K 6/02, Legalis nr 54131).
Dieta raciborskiego radnego utraciłaby charakter rekompensacyjny, a stałaby się stałym, miesięcznym wynagrodzeniem, niezależnym od kosztów związanych z pełnieniem funkcji.
Nadzór prawny wojewody stwierdził ponadto, że rada Raciborza uprawniona jest do ustalenia diet przysługujących radnym, a nie do ustalenia zasad wypłaty tychże diet.
Tak uzasadnili swoje stanowisko prawnicy wojewody: Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż uchwała Nr XV/234/2020 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 lutego 2020 r. w sprawie ustalenia zasad przyznawania diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych dla radnych Rady Miasta Racibórz została podjęta z istotnym naruszeniem obowiązującego prawa, co czyni stwierdzenie jej nieważności w całości uzasadnionym i koniecznym.
(ma.w)