Euro, Euro i po Euro
Felieton Remigiusza Rączki
Powiym wom, że nie noleża do wielkich fanow i kibicow fusbalu, ale latosi Euro dało mi dużo adrenaliny. Bo przeca nasi tak piyknie grali, że aże było miło na sercu dziwać sie na mecze. Yno trocha żol człowiekowi, że doszli tak daleko i brakło szczynścio.
Bo z fusbalym je jak z grom w karty, abo mo człowiek szczynści, abo przewali wszysko i zostanie z niczym.
My na pewno z niczym nie zostali, bo duma z chopcow je na lata. Lewandowski, Milik, Błaszczykowski, o tych nazwiskach bydymy godać latami.
Ale jak se yno pomyśla, że mistrzym Europy je Portugalio, to mie bierom nerwy. Praktycznie ani jednego meczu nie wygrali, z nami w karnych, a maksa rżli.
Do tego tyn cały Ronaldo, do kierego nojważniejsze chyba było to, żeby mieć dobrze położony żel na gowie. I choć w finale se popłakoł, to mu życza zdrowio.
Ale i tak dali myśla, że w finale zamiast Portugalie mieli my grać.
Dzisio płacze cołko Francjo, kiero była se pewno za mistrzostwo, a tu taki psikus na pora minut przed końcym. Szkoda.
Powiym wom, że jedno je pewno, Euro 2016 na dłogo zapamiyntomy. Pyrsk!
Fusbal - piłka nożna
rżnyć Maksa - zadzierać nosa.