Sztab na ciężkie czasy

Uwagę przechodniów przyciąga futurystyczna klatka schodowa dobudowana do gmachu komendy straży pożarnej przy ul św. Józefa. Zewnętrzne, oszklone schody prowadzą do nowoczesnej sali sztabowej.

W przestronnej, klimatyzowanej sali zorganizowano kilkadziesiąt stanowisk dla prezydenta, starosty oraz przedstawicieli służb ratowniczych. – Do stworzenia takiego centrum zobowiązał nas wojewoda śląski. Mamy przykre doświadczenia choćby z wielkiej powodzi, kiedy to panowało wielkie zamieszanie i kluczowe decyzje trzeba było podejmować natychmiast – tłumaczy Erwin Jaworudzki, komendant rybnickiej straży pożarnej.

Klatka ze szkła

Sala została wyposażona w sprzęt najwyższej klasy. Jest tu wszystko, czego potrzeba w obliczu wielkiego kryzysu. Są komputery ze specjalistycznym oprogramowaniem, elektryczny ekran projekcyjny, rzutnik. Komunikację między zgromadzonymi gośćmi zapewniają telefony cyfrowe, mikrofony bezprzewodowe orz skomplikowany system konferencyjny z głośnikami wbudowanymi w sufit. Powyższy sprzęt multimedialny kosztował prawie 70 tysięcy złotych, same meble do sali kolejne 10 tys. zł.  Czy jednak potrzebna była osobna klatka schodowa na zewnątrz budynku dla urzędników?
– W obliczu kryzysu, centrum pracuje 24 godziny na dobę. Nie możemy zapominać, że również  w tym czasie pracują normalnie strażacy, którzy wyjeżdżają do mniejszych zdarzeń. Ludzie z centrum i z komendy wpadaliby na siebie. A tak dzięki zewnętrznej klatce dostęp do sali sztabowej jest po prostu wygodniejszy – tłumaczy Bogusław Łabędzki, rzecznik rybnickiej straży pożarnej. Przeszklona klatka schodowa kosztowała kolejne 200 tysięcy złotych.

Nic nowego

Warto zaznaczyć, że tak naprawdę centrum zarządzania kryzysowego funkcjonuje już kilka lat, na parterze komendy. To właśnie tu mieści się Centrum Powiadamiania Ratunkowego. Dzwoniąc po pogotowie ratunkowe dzwonimy tak naprawdę do straży pożarnej. Dyżurka to jednak nie wszystko, aby sprostać wszystkim wymaganiom jakie stawia Unia Europejska. Starostwo wspólnie z Urzędem Miasta, jako inwestorzy, długo zastanawiali się, gdzie ma powstać centrum z prawdziwego zdarzenia. Padło na siedzibę straży, bo istniała tu już niezbędna infrastruktura.

Czekają kolejne wydatki

– Rozbudowa centrum pochłania duże kwoty pieniędzy, ale fakt, że mieści się ono w budynku straży pożarnej pozwoliło kilkakrotnie zmniejszyć koszty budowy. W najbliższym czasie czeka nas wydatek kolejnych kilkuset tysięcy złotych na usprawnienie łączności między policją, pogotowiem ratunkowym i innymi instytucjami, które z nami współpracują w obliczu katastrofy – mówi komendant.

A sprzętu brak

Miejsko-Powiatowe Centrum Zarządzania Kryzysowego robi wrażenie, czy jednak wydatek ten był potrzebny? Katastrofy zdarzają się raz na kilkanaście lat, w tym czasie sala będzie stała pusta. Ile jest w powiecie rybnickim ochotniczych straży pożarnych, które latami czekają na nowy sprzęt? Z drugiej strony takie katastrofy jak wielka powódź z 1997 roku czy pożar lasów w Kuźni Raciborskiej obnażyły dezorganizację niektórych służb ratowniczych. Jedno jest pewne, klimatyzowana sala pomoże przetrwać strażakom upalne lato.

Krzysztof  Jaroch, rzecznik rybnickiego magistratu
Miejsko-Powiatowe Centrum Zarządzania Kryzysowego w Rybniku powstało w oparciu o porozumienie z 30 maja 2003 r., zawarte pomiędzy miastem Rybnik i powiatem rybnickim. Działa ono w użyczonych pomieszczeniach Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Rybniku już od 30 maja 2003 r.

Zgodnie z zapisami wspomnianego porozumienia, centrum zarządzania kryzysowego – w myśl obowiązujących w tym zakresie przepisów – obejmuje zasięgiem swojego działania obszar miasta Rybnika i gmin powiatu rybnickiego. Porozumienie przewiduje finansowanie wspólnego centrum zarządzania kryzysowego przez strony porozumienia w następujących proporcjach: 70 proc. miasto Rybnik i 30 proc. powiat rybnicki.

Od 2004 roku przeprowadzono etapowo adaptację użyczonych pomieszczeń KP PSP oraz wyposażenie miejsc pracy w centrum. Wykorzystano w tym zakresie również przyznaną dotację ze Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego.

Adrian Czarnota