Ślonzoki lecom na Marsa

Odcinek 10: „Rajza we wszychświecie”

Opowożne Ślonzoki lecom dalij. Som coroz lekciejszy, już im kombinyzony coroz bardzij cionżom. Nogle z lewyj strony pokozuje sie jakiś UFO, pojazd, kiery wyglondo choby talyrz i zaczyno im migać. Acik godo Alojzowi: – Ty niy czekej na nic, yno puść im ze trzi łognie z przodku rakety na spamiyntani. Wiycie jak łoni pryndko uciykali, myśleli se, że ich spolom.

Jeszcze cołki niy dowierzajom, ale som rychtyk we wszychświecie. Na przikozani Acika seblykajom kombinyzony, prziwionzujom sie powrozami, co by niy lotać po cołkich kabinach, tam a nazod. Załonczajom autopilota i trefiajom sie wszyjscy we kabinie środkowej na narada, co bydzie dalij.

Jeszcze niy siedli razym na rziciach, a tu ganc nowy alarm, bo cojś wielkigo a czornego kole nich przelatuje. Widzom, że do nich sie zbliżo jakoś dziura. Ło tyj wielkij dziurze kiedyś słyszeli we szkole, ale niy wiedzieli, że taki pieroństwo jest gynau taki. Naroz zaczyno nimi kryncić jak na karasolu (kecioku). Niy wiedzieli co majom poczońć, wszyjscy już rzigali. Łostatkym sił Acik woło do Alojza: – Włoncz wszystki butle! Niy docie wiary, te butle zajś ich retły? Jak już wylecieli z tyj czornej dziury, mieli trocha łodpoczynku. Ale niy na dłogo.

Naroz Alojz woło: – Nic niy widza, bo mom przed sobom cojś biołego. Acik sie kapnoł: jak kosmos, to musi być droga mlyczno. Ta droga jest we kosmosie fest dłogo. Pomyśloł se Acik: – Panie Boże, jo niy wiym co z nami bydzie, ale przi Boskij pomocy, my z tego wyńdymy. Wiycie co? Pon Boczek im pomog, jeszcze roz retnył ich, bo dobrze rzykali. Śmiało włonczyli wszystki butle i polecieli dalij na Marsa.