Wartości Hanysa
Felieton Remigiusza Rączki.
Powiym wom roztomili Ludkowie, że sztyc halacymy na młodych ludzi, ale jo dycki powtarzom, że z niczego ni ma nic. Przeca taki młodziok dziwo sie na starszego i go yno naśladuje. A pisza ło tym skiż tego, że zauważołech dziwno rzecz- pofyrlani z potracyniym tego, jako rychtyk by to miało być (terozki sie na to godo wartości).
Piyrwej jako było, tako było na Ślońsku, ale kożdy Hanys mioł cołki pakiet priorytetowych wartości. Wierzoł w Pon Boczka, pszoł cołkij familiji (choć nie godoł tego przi kożdej okazji) i boł lokalnym patriotom.
Dzisio jakoś nie umia se tego wyforsztelować jak dziwom sie na pokolyni 50, 60-latkow.
Powiym wom, że komuna zrobioła swoji.
Ale o co mi rychtyk idzie?
A o to, że do ludzi z tego pokolynio nikiedy (nie godom sztyc) ważne je pudło do kierego sie durch dziwajom. A proste rzeczy, choćby weznyci na klin wnuczka i połosprowiani mu o berach i bojkach poszło kaś na bok.
Ludzie tego pokolynio zapomnieli o tym, żeby erbnyć i flyjgować nasze śloński tradycje. Beztoż momy jak momy- pokolyni 30-latkow już blank o niczym ni mo pojyncio. Yno czyjo to je wina- no przeca ojcow. Jak cie w doma nie nauczom, to z luftu tego nie łapniesz.
Wiycie nie moga wszyskich wciepać do jednego miecha, bo bych zgrzeszoł.
Ale powiym yno tela, jak bydymy udować, ze wszysko je super, to już blank sie zatracymy.
Myśla, że momy dużo do zrobiynio. Pyrsk!
Pofyrlani – pomieszanie
Pszoł – kochał
Klin – na kolana
Bery – opowieści