Tradycja wygrała

Roztomili Ludkowie, ani my sie nie zwyrtli, a uzaś som my już po Ślońskich smakach.

Coż też to je, jak by wto nie wiedzioł? A taki szumny fajer kulinarny, na kiery sjyżdżajom kaj jaki ludziska z cołkigo województwa, żeby cosik dobrego uważić. Wszysko organizuje Ślońsko Organizacjo Turystyczno z Urzyndym Marszałkowskim. Jo latoś tyż tam boł, a wszysko dzioło sie w miejscu, kaj hanysow wcale, a wcale nie brakuje, bo we Wiśle. Nie wiym czy wiycie, jak nos tam nazywajom: Lufciorze. Bo durch przijyżdżomy do Wisły, żeby podychać świyżym luftym. Ale wroca sie do samego konkursu. Latoś boł to już dziesiąty. I musza wom pedzieć, że było rychtyk smacznie, ale co nojważniejsze: królowała latoś prostota na talyrzu i przede wszystkim tradycja. Pisza ło tym skiż tego, że boł taki czas, że kuchorze za fest szaleli z tym kustowaniym. Co jedyn, to bardzi wydziwioł, yno keby to jeszcze szmakowało. Latoś wiynkszość poszła w tradycja i normalnie jodło rodym łod starki. I to było to. Szpica szmakowo, a do tego cudowne wspomniyni downych czasow. Prawdziwe dziedzictwo kulturowe i kulinarne. Były zisty, kołocze, beskidzkie żebroczki, rolady, kluski biołe, czorne, swojski woszty i inksze dobroci.

Jak ło tym pisza, toż mi aż ślinka cieknie. Ale co mie nojbardzi ucieszyło,to, to, że tradycja wrociyła sie na talyrze i niech już tak łostanie, bo tak je nojlepszy. Nikiedy ni ma co przesadzać, a stare, sprawdzone przepisy sie dycki łobroniom i dobrze szmakujom.

W Wiśle latoś tak było. Smacznie i po naszymu. Pyrsk

Fajer – impreza

Zisty – babki

Luft – powietrze