Slow Food
Felieton Remigiusza Rączki
Wiycie dużo sie terozki godo o jakości żywiynio, bo co rusz słyszymy o jakijś aferze. A to stare, abo nafaszerowane antybiotykami miynso poszło na sprzedoj, to zaś gymiza kiero jymy aż świyci od chymie. Niby kożdy sie przed tym broni, ale tyż specjalnie nie sprawdzo jak kupuje we hipermarkecie skond to je i czymu to je tak podejrzanie łacne. A mie dycki starziki godali, że „łacne miynso psy żerom”.
Mom nikiedy taki wrażyni, że dzisio do ludzi nojbardzi przemawio cyna. A dobro rzecz, produkt musi kosztować i ni ma ło czym godać.
No a co to je tyn slow food? Jakby to przetłumaczyć, to oznaczo wolne jedzyni, nie poganiane prochami, ani niczym innym. Jeszcze 30 lot tymu w Polsce było dobrze i normalnie- tzn. kormik rosnoł 8 miesiyncy, kokot poł roku, a kaczka nojmyni sztyry. Czyli mieli my slow food. A dziso trza ekstra szukać takich miejsc, kaj jeszcze normalnie wtoś produkuje gymiza (na gnoju), czy chowie dobytek i gowiedź tak jak Pon Boczek przikozoł.
Bo przeca gonska kiero se szkubała trowa i była chowano yno na owsie to je prawdziwy, naturalny szmak, a do tego same zdrowi.
Podle mie dzisio wszysko szmakuje tak samo, a przeca kożdy konsek miynsa mo szmakować inakszy- kaczka, gynś, kura, krolik. Ale żeby tak było, to chow nie śmi być poganiany, bo wszysko potrzebuje czasu. No i bardzo ważny je futer, kiery żerom.
Dzisio wszysko mo być wartko, ale pamiyntejcie, że gałązka jak za pryndko wybujo, może sie roz dwa złomać, beztoż lepszy pomali, a sztyc.
Roztomili Ludkowie zainteresujcie sie slow food, bo ni ma nic ważniejszego w naszym życiu jak zdrowi nas i naszych familiji.
Pyrsk
futer – pokarm
łacne – tanie
prochy – nawozy
kormik – tucznik
kokot – kogut