Beskidzki Luft
Felieton Remigiusza Rączki
Kożdy z nos od czasu do czasu potrzebuje se trocha dychnyć i jak to sie terozki godo „zresetować sie”. Ale trza tyż znojść knif jako to zrobić. Bo jedni słuchajom muzyki, inksi idom do kina, jeszcze inksi resetujom sie gorzołkom, a jo nojbardzi rod se jada w nasze Beskidy i dychom świyżym luftym.
Powiym wom ni ma nic lepszego jak taki mały wyskok. A i je to fest zdrowe. Bo luftym w Beskidach idzie sie sztachnyć. Ale żeby se żodyn nie myśloł, że zajedzie na lody do Ustronia czy Wisły i już sprawa załatwiono. Niy!
To trza wylyź se na gronik, nojlepszy iść lasym i wtedy dopiero momy efekty. A jeszcze po deszczu, to już wcale momy luft krystaliczny i do tego widoki, kiere odbiyrajom godka. Powiym wom ni ma nic lepszego .
Jo dycki godom: „cudze chwolicie, a dobrze swojigo niy znocie”. I to je prawda.
Bo wto s nos boł na Barani Gorze, Klimczoku czy Równicy (ale nie autym)? Myśla, że mało kiery. A dobrze by było sie trocha poruszać i dotlynić. A przi tymu człowiek jeszcze nazbiyro kupa grzibow, borowek czy ostrynżlic, bo wiadomo, że w Beskidach żdżeli wszysko nieskożi.
Nasze Beskidy podle mie piykno sprawa, ale trocha nie docynione. A je tam co i oglądać, o tym, że zdrowo tam przebywać już nie spomna.
Powiym yno tela, zaczyno sie pomału nojpiykniejszy czas w Beskidach- jesiyń, ogromnie kolorowo, beztoż zrobcie se mało wycieczka i podychejcie tym cudownym luftym. Pyrsk!
Luft – powietrze
Knif – sposób
Żdżeli – dojrzewa
Ostryżlice – jeżyny