Zgłoś komentarz do moderacji

„Życie ludzkie jest rzeczą najcenniejszą” - to jest moje motto życiowe. Od dłuższego czasu monitowałam w Straży Miejskiej o prewencję i o zwrócenie uwagi osobom parkującym nieprzepisowo w obrębie przejścia dla pieszych, tego samego na którym dzisiaj doszło do tragedii. Samochody stojące w bezpośrednim sąsiedztwie przejścia zasłaniają kierowcom dzieci, które wracają tym przejściem ze szkoły. Nieraz byłam świadkiem ostrego hamowania, gdy za opisywanych samochodów wychodzili piesi. Oficer dyżurny SM żądał ode mnie numerów rejestracyjnych, gdyż jak twierdził: „straż miejska nie jest od prewencji, tylko od interwencji”. Pytano, czy jestem poszkodowana i czy mi ten samochód przeszkadza. Gdy stwierdzałam, że przeszkadza pieszym przechodzącym pasami, krzyczano :”to niech ta osoba poszkodowana zadzwoni”. Moje telefony strażnicy miejscy uważają za niemerytoryczne, a prośby o rozmowę z dziećmi w SP 4 na temat prewencji uznano za złośliwe nękanie telefonami. Problem nie polega na tym, że strażnicy dają jeden bądź drugi mandat. Prezydent Lenk powiedział mi wczoraj osobiście, że tego typu prośby utrudniają pracę straży miejskiej i w związku z tym skieruje sprawę przeciwko mnie do sądu za nękanie straży miejskiej telefonami. To nie sztuka przyjechać do wypadku, lepiej zrobić wszystko, aby do tego wypadku nie doszło.