Zgłoś komentarz do moderacji

Obelga nie obraża tego, przeciwko któremu jest wymierzona, ale tego, który jej używa. Bo to, co wychodzi z ust człowieka świadczy o tym, co ma w sercu, jakim jest człowiekiem. Kiedy nasze sumienia zaczynają interpretować wszystko po swojemu, tym głośniej powinno dotrzeć do nas owo Jezusowe (czyli Boże): "Ja wam powiadam". Miłość to nie to, co się czuje, ale to, co się wybiera. Słowo "miłość" jest nadużywane, deformowane. Istnieje odpowiedzialność za własną miłość. Warto zapytać siebie: czym jest miłość, jak ją rozumiem? Szukam w niej bardziej siebie, czy bardziej dobra drugiej osoby? Czym jest dla mnie wierność? Czy rozumiem, że miłość nie jest tylko uczuciem, ale przede wszystkim wyborem i odpowiedzialnością? Warto zastanowić się nad realizacją mojego powołania do macierzyństwa lub ojcostwa. To dla mnie abstrakcja czy konkretny projekt na życie? Miłość wymaga. Nie ma miłości bez krzyża, bez dawki cierpienia, którego nie da się znieczulić, ominąć. Trzeba je przyjąć. Kościół jest skałą, a nie plasteliną. Skała trwa, choć wokół szaleją fale zmiennych upodobań społecznych. Nie może więc podobać się wszystkim. Jeśli ktoś wyobraża sobie, że z powodu sondaży Kościół nagle dopuści aborcję i rozwody, papież pobłogosławi in vitro i „małżeństwa” homoseksualne, a biskupi zaczną częstować prezerwatywami, ten myli Kościół z partią Palikota. Ludzie dziś chcą tego, jutro zechcą czegoś odwrotnego. Gdyby Kościół dostosowywał się do życzeń społeczeństwa, dawno by go nie było. Ale jest i będzie, bo trwa przy niezmiennych zasadach, które pochodzą od Jezusa. Tego, który jest „wczoraj i dziś, ten sam także na wieki”.