Zgłoś komentarz do moderacji

Pamiętajmy, że w czasie wypędzeń zginęło ponad 2,2 miliona Niemców.11 Przedstawił to niemiecki Kanclerz Helmut Kohl w czasie mszy pojednania w 1989 r. w Krzyżowej12 k. Świdnicy, kiedy w ramiona padli sobie polski Tadeusz Mazowiecki i niemiecki Kohl. I mogłoby się wydawać, że społeczeństwo polskie zrozumiało ten gest pojednania a przede wszystkim dowiedziało się o wypędzeniach i liczbie ofiar, jakie ono ze sobą niosło. „Już po zakończeniu wojny zginęło co najmniej 200 tys. Niemców z terenów, które znalazły się pod polską administracją. (ale w świetle prawa międzynarodowego nie należały do Polski13 - wyj. autora). Niektore źrodła mowią nawet o 400 tys. (...) Według obliczeń ekspertow niemieckiego rządu, wiosną i latem 1945 roku 520 tys. Niemcow zostało wywiezionych do przymusowej pracy w Związku Radzieckim. 185 tys. - czyli ponad jedna trzecia nie przeżyło. Te informacje pochodzą z polskiej książki. 14 Z byłych terenów niemieckich (Śląsk, Pomorze, Mazury, Prusy Wschodnie) i Polski uciekło lub zostało ewakuowanych przed Armią Czerwoną i nie wpuszczonych z powrotem przez władze polskie, oraz po 1945 r. wypędzonych z ziemi śląskiej i lubuskiej 3.658.600 osób, z Pomorza 1.464.600, Warmii i Mazur 2.275.200 i Polski 686.000. Razem 8.084.400 osób.15 Franz Freiherr von Rosen pisze, że z terenu Polski powersalskiej i Gdańska wypędzono 1.710 mln, z niemieckich ziem wschodnich 8.420 mln., z innych terenów leżących poza Polską 5.018 mln. Razem wypędzono z Polski w teraźniejszych granicach 10.130 mln., a z całego wschodu Europy 15.148 mln. osób.16