Zgłoś komentarz do moderacji

"Historycznie zjawisko ślązakowszczyzny zrodziło się na pograniczu przenikającej się na Śląsku Cieszyńskim kultury polskiej, niemieckiej i czeskiej. Przywódcą ruchu ślązakowskiego był polski nauczyciel Józef Kożdoń (1873-1949), urodzony w miejscowości Leszna Górna, niedaleko Cieszyna. Początkowo przyznawał się tak gorliwie do polskości, że miejscowi Niemcy nazywali go polskim agitatorem. Niestety, był to człowiek o ograniczonej inteligencji, żądny władzy i sławy, zarozumiały, tchórzliwy i niestały w zasadach i przekonaniach. Niemcy zorientowali się szybko w jego mentalności. Zaczęli go wabić i schlebiać jego ambicjom. Ożeniwszy się z Niemką uległ całkowitej germanizacji. Przy niemieckim poparciu założył w 1909 roku w Skoczowie Śląską Partię Ludową, której zapleczem był istniejący już wcześniej Związek Ślązaków (Bund der Schlesier), zaś jej antypolską trybuną tygodnik „Ślązak”. Kożdoń głosił antypolskie hasła separatystyczne pod demagogicznym zawołaniem „Śląsk dla Ślązaków”, co wywoływało ogromny sprzeciw nie tylko rodzimej inteligencji, lecz także szerokich warstw prostego ludu śląskiego. O polskości oraz postawie tego ludu świadczyła choćby kilkudziesięciotysięczna manifestacja w październiku 1918 w Cieszynie, opowiadająca się za przynależnością Ziemi Cieszyńskiej do odradzającej się Polski (patrz zdjęcie na str. 2). Kożdoń popierał w tym czasie akcję germanizacyjną na Śląsku, ......" http://www.zaolzie.org/zaolziearchiwum/biuletyn2/biuletyn20040223.htm