Zgłoś komentarz do moderacji

Po­słu­chaj­cie, o dziat­ki, bar­dzo ślicz­nej bal­lad­ki: Było so­bie towarzystwo , na twa­rzach kwa­śne i zwiędłe, miało por­tek par kilkanaście i wszyst­kie im się trzę­sły; Krót­ko mó­wiąc, jak w por­t­ki koń­czy­ny dol­ne każdy z nich wty­kał, to trzę­sły im się one jak nie przy­mie­rza­jąc osi­ka. W ten spo­sób, przez trzę­sie­nie, Ży­wot oni mieli bar­dzo li­chy, bo wszę­dzie, gdzie poszli , zdzi­wie­nie, a po­tem śmi­chy i chi­chy. Może lepiej na za­dek kupić so­bie spód­nic trosz­kę, a na wszel­ki wy­pa­dek nowe majtki i pończoszki; Ku­pił so­bie każdy szla­fro­czek, cho­dził w szla­frocz­ku ro­czek, ale tyl­ko w ciem­no­ści, bo i szla­frok trząsł się cało­ści; Z tych por­tek­ trzę­są­cych, Jest mo­rał na­stę­pu­ją­cy: GDY WIE­JE WIATR HI­STO­RII, LU­DZIOM JAK PIĘKNYM PTA­KOM ROSNĄ SKRZYDŁA, NA­TO­MIAST TRZĘSĄ SIĘ POR­T­KI PĘTA­KOM..