Antoni Hurski

ur. 19.08.1899, zm. 19.08.1974

Urodził się 19 sierpnia 1899 r. w Bottrop w Westfalii. Ojcem był Ludwik, matką Wiktoria z domu Hoszek. Rodzice pochodzili z Zabełkowa, natomiast w 1890 r. wyjechali za pracą do Westfalii. Ojciec Antoniego był jednym z najważniejszych działaczy i organizatorów życia narodowego wśród westfalskiej Polonii.

Antoni ukończył w Gladbeck kurs pedagogiczny i rozpoczął pracę jako nauczyciel wśród Polonii. W Bottrop – Eigen zorganizował polską szkołę. Udzielał się w Towarzystwie Gimnastycznym Sokół oraz w Towarzystwie Śpiewu Wanda. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wrócił z rodzicami w rodzinne strony. Został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Brał udział w powstaniach śląskich, jako sztabowiec pułkownika Alojzego Segeta. Był również działaczem plebiscytowym.

W latach 1919 – 1927 prowadził pięć polskich chórów mieszanych, m.in. w Olzie. Pracował jako nauczyciel w Zabełkowie, a od 1922 do 1927 w Brzeziu nad Odrą. W 1922 r. ukończył Szkołę Organistowską Księży Salezjanów, dzięki czemu został również organistą. W 1927 r. został nauczycielem w Wodzisławiu. Skończył studia na Wyższym Kursie Nauczycielskim w Poznaniu. Po ich ukończeniu w 1930 r. został kierownikiem szkoły w Lubomi. Był tam również organistą. W latach 1930 – 1932 był dyrygentem okręgowym Zarządu Kół Śpiewaczych.

Po wybuchu wojny prześladowany przez Niemców. 4 października 1939 r. został aresztowany. Był więziony w Rybniku, Bytomiu i Opolu. 1 lipca 1943 r. został zwolniony z więzienia w Opolu i wysłany do pracy przymusowej w Hucie Silesia w Rybniku.

Po zakończeniu wojny, od września 1945 do 1949 r. był kierownikiem szkoły w Gorzycach.

Ostatnie 10 lat pracy zawodowej, aż do przejścia na emeryturę, był nauczycielem muzyki w I Liceum Ogólnokształcącym w Wodzisławiu. Prowadził tu również chór nauczycieli. Pracował społecznie w Zarządzie Powiatowym Komisji Młodzieżowej PCK. Zmarł 19 sierpnia 1974 r. w Gorzycach.

Artur Marcisz

---

Autor artykułu korzystał z notatki Małgorzaty Rother-Burek w publikacji „Raciborzanie Tysiąclecia” oraz z artykułu Jerzego Klistały w „Martyrologium mieszkańców Ziemi Rybnickiej, Wodzisławia Śl., Żor, Raciborza w latach 1939 – 1945.”