Józef Jendrzejczyk

ur. 06.09.1881, zm. 06.07.1968

ur. 6 IX 1881 r. w Brzeziu n. Odrą (obecnie dzielnica Raciborza). Syn Franciszka i Marianny zd. Krasek. Od czasów I wojny światowej zajmował się sprawami narodowymi. Od 1919 do 1921 r. był członkiem POW Górnego Śląska i organizatorem POW w Brzeziu n. Odrą. Był współorganizatorem Towarzystwa Śpiewu „Jutrzenka” i Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Był kierownikiem „Rady Ludowej” oraz kierownikiem miejscowego Komitetu Plebiscytowego i doradcą Komisariatu Plebiscytowego na powiat i miasto Racibórz. Przed powstaniem przyczynił się do wykrycia niemieckiego składu broni i amunicji, która przekazana została do rąk powstańczych. Po powstaniu musiał zbiec ze względu na prześladowania; ukrywał się w Goczałkowicach, miał zamiar emigrować do Poznania. Pozostał na Śląsku. Był naczelnikiem Wydziału Zdrowia Publicznego przy Województwie Śląskim. Utrzymywał ścisły kontakt z dr. Rostkiem. 21 I 1923 r. został delegowany wraz z wicewojewodą śląskim żurowskim, Edwardem Ryborzem naczelnikiem gminy Lipiny, prezesem Związku Obrony Kresów Zachodnich na powiat rybnicki oraz sędzią okręgowym p. Stodolską z Rybnika, do Warszawy do Ministerstwa Spraw Wojskowych i Ministerstwa Spraw Zewnętrznych oraz do Sztabu Generalnego. W okresie okupacji został pozbawiony pracy, ścigany przez gestapo i aresztowany. W tym czasie bowiem ukrywał Polaków, którzy mieli być wciągnięci do wojska. Po wojnie nadal aktywnie uczestniczył w życiu społecznym. Jako przewodniczący akcji „Caritas” objął opiekę nad zespołem teatralnym „Zorza”, który chlubnie wpisał się w historię miejscowości. Zmarł 6 VII 1968 r. Pochowany został w Brzeziu.

Małgorzata Rother-Burek