Kazimierz II

data ur. nie jest znana. Książę bytomsko-kozielski, drugi syn Władysława opolsko-raciborskiego i Eufemii. W 1281 r. tytułował się księciem głogowskim. Po śmierci ojca wraz z młodszym bratem Bolesławem otrzymał grody: Opole, Bytom i Koźle wraz z przyległymi do nich ziemiami. Bracia podzielili ten dział. Kazimierz zatrzymał Bytom i Koźle. Jego władztwo obejmowało także grody: Gliwice, Toszek i Siewierz. Podobnie jak najstarszy brat Mieszko - szukał zbliżenia z Koroną Czech. W styczniu 1285 r. uczestniczył w zjeździe w Chebie, gdzie doszło do ślubu króla Wacława II i Guty z rodu Habsburgów. 10 I 1289 r. złożył w Pradze hołd lenny władcy Czech. Było to pierwsze formalne powiązanie piastowskiego księstwa śląskiego z Czechami. W 1292 r. drużyna Kazimierza, podobnie jak i jego brata Mieszka, weszła w skład armii czeskiej, która zajęła Małopolskę. Stając po stronie Wacława II, opowiedział się przeciwko swojemu kuzynowi Władysławowi Łokietkowi. 2 VI 1297 r. był w Pradze świadkiem koronacji Wacława II. Około 1306 r. zmienił front polityczny. Stało się to w obliczu upadku władztwa Przemyślidów oraz sukcesów kuzyna Władysława Łokietka, wspieranego przez króla Węgier Karola Roberta. Żoną króla Węgier została jedyna córka Kazimierza, Maria (1282/1284 - 1317). Swatem był zapewne Łokietek. Kazimierz zmarł 10 III 1312 r. Nie wiadomo, gdzie został pogrzebany. O jego żonie Helenie zachowała się tylko jedna wzmianka, z której wynika, że była księżniczką ruską.

Grzegorz Wawoczny