Władysław Przybysławski

ur. 03.02.1906, zm. 19.11.1979

ur. 3 II 1906 r. w Piotrowicach (dawny powiat Kazimierza Wielka, woj. kieleckie). Pochodził z rodziny chłopskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Przemykowie i Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie od IX 1926 do 1934 r. pracował jako nauczyciel szkoły publicznej w Skrzyszowie i Moszczenicy w pow. rybnickim. W latach 1934-1938, będąc na etacie nauczyciela PSP w Rybniku, pełnił funkcję instruktora oświaty pozaszkolnej przy Inspektoracie Szkolnym. W latach 1933-1938 dużo wysiłku poświęcił nawiązywaniu kontaktów z ludnością polską z terenu ziemi raciborskiej, zachęcony do tej działalności przez Arkę Bożka. Tu zadaniem ważnym było skatalogowanie i przewiezienie przez ówczesną granicę do raciborskiej „Strzechy” księgozbioru polskiego liczącego około 1200 tomów. Organizował opiekę nad młodzieżą kształcącą się w szkołach polskich i na kursach, organizował wycieczki do Polski. W latach 1937-38 podjął studia pedagogiczne w Wolnej Wszechnicy w Warszawie. W czasie okupacji pracował jako nauczyciel w Wołominie i Henrykowie koło Warszawy. Od sierpnia 1941 r. do wybuchu powstania warszawskiego pełnił obowiązki kierownika internatu przy szkole specjalnej w Warszawie. W tym czasie uczęszczał na tajne komplety nauczania, organizowane przez Wolną Wszechnicę. W 1940 r. wstąpił do tajnej organizacji SLROCH. Pod koniec 1944 r. wyjechał do rodzinnej wsi Piotrowice, gdzie brał udział w organizowaniu pomocy i żywności dla partyzantów i żołnierzy AK. Po zakończeniu wojny, w lipcu 1945 r., Kuratorium Okręgu Szkolnego Śląskiego w Katowicach poleciło mu zorganizowanie Uniwersytetu Ludowego w Brzeziu n. Odrą. Tu pracował do 1953 r. Uniwersytet Ludowy w Brzeziu n. Odrą miał charakter repolonizacyjny i zawodowy; na 10 kursach ukończyło naukę 484 słuchaczy, 368 ze Śląska, spoza Śląska 116. W X 1954 r. złożył egzamin dyplomowy na wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego, uzyskując tytuł magistra pedagogiki. W marcu 1955 r. objął funkcję dyrektora Zaocznego Studium Nauczycielskiego w Raciborzu i pełnił ją aż do połączenia go ze stacjonarnym SN; tu pełnił funkcję wykładowcy. W 1971 r. przeszedł na emeryturę, nadal jednak wykładał jeszcze w Studium Nauczycielskim, był prelegentem TWP, członkiem Towarzystwa Miłośników Ziemi Raciborskiej oraz innych stowarzyszeń. Zmarł 19 XI 1979 r. w Raciborzu.

Małgorzata Rother-Burek