Do kuźni Sochów dotarły już trzy telewizje, kilka rozgłośni radiowych, poświęcono im wiele publikacji książkowych i jeszcze więcej artykułów w gazetach i na portalach. Gościli Niemców, Hindusów, Włochów, Afroamerykanów a nawet polityków i wszystkim z takim samym entuzjazmem opowiadali o swej pracy.

Nie było łatwo umówić się na spotkanie z młynarzami z Cyprzanowa. – Są żniwa i mamy teraz mnóstwo pracy – odpowiadał Waldemar Modlich i proponował, żebym dzwoniła za tydzień albo czekała na zmianę pogody. Ta jednak fundowała nam kolejne tygodnie słońca i w obliczu takich okoliczności przyrody, w końcu udało nam się dotrzeć...

Od trzydziestu pięciu lat dzielą razem życie, od dwudziestu siedmiu – pracę zawodową, która stała się ich pasją. Na początku, jak sami przyznają, rozwodzili się przy każdym odnawianym meblu. Dziś bez siebie i bez pracy nie wyobrażają sobie życia.

– My nie jesteśmy firmą. Jesteśmy rodziną rzemieślników, która własnym nazwiskiem ręczy za swoją pracę – podkreśla Franciszek Pientka. Jego syn Roland jest już czwartym pokoleniem kamieniarzy, którzy od 1927 roku związani są z Żerdzinami.

Jest upalne piątkowe południe, a ja zamiast wypoczynku w ogrodzie funduję panu Tadeuszowi gorące godziny w pracowni złotniczej. Maleńkie pomieszczenie na zapleczu salonu jubilerskiego musi pomieścić naszego bohatera, mnie i fotoreportera z całym sprzętem fotograficznym. Mimo ścisku i wysokiej temperatury chłonę każde słowo mistrza...

W Studziennej nawet małe dziecko wie, gdzie szukać stolarza Pawła Wańka. Rodzina Wańków od  pokoleń związana jest nierozłącznie ze stolarstwem i właśnie z tą dzielnicą Raciborza.

Kiedy umawiam się na kolejny reportaż z Andrzejem Chrobakiem i pytam jak do nich trafić słyszę odpowiedź – po zapachu. W nocy to naprawdę dobra wskazówka, bo na tyłach ulicy Staszica panują egipskie ciemności, ale zapach chleba prowadzi nas wprost do przybudówki, w której od ponad trzydziestu lat mieści się piekarnia.

Jest sobotnie południe 23 czerwca 1990 roku. Jestem świadkiem na ślubie mojego kuzyna i towarzyszę parze młodej w drodze do kościoła NSPJ w Raciborzu.

Do sklepu muzycznego przy ul. Bankowej trafiam szukając członków zespołu „Gama”, który wiele lat temu uświetniał imprezy w legendarnej już restauracji „Wiedeńskiej”. Odnajduję jej dawnego gitarzystę, a wraz z nim odkrywam kawałek historii naszego miasta, która zaczyna się w 1977 roku przy ulicy Nowej.

Każdego dnia ulicę Mickiewicza przemierzają tłumy pasażerów idących na dworzec lub wracających po szkole czy pracy do domu. Po drodze mijają warsztat, który tak bardzo wpisał się już w krajobraz tej ulicy, że można odnieść wrażenie, że był tu od zawsze. Na niecałych 7 metrach kwadratowych toczy się prawie całe zawodowe życie...

Zamykam za sobą drzwi i widzę na nich oprawioną w ramkę Desideratę: „Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech i pamiętaj, jaki spokój można znaleźć w ciszy”...

Nic tak nie pobudza zmysłów jak zapach pieczonego ciasta. Jeśli dodamy do tego widok kadzi z gorącą czekoladą i misy pełne bitej śmietany to pokusie może ulec każdy, zwłaszcza gdy właśnie zaplanował sobie dietę.