Likwidacja krwiodawstwa. Skończcie lamentować, zacznijcie negocjować

Innymi słowy, chciałbym wiedzieć, w jaki sposób ministerstwo przez ostatnie lata prowadziło nadzór nad RCKiK w Raciborzu, że powstały tak ogromne straty i nieprawidłowości? Równocześnie interesuje mnie, jak zarządzała kosztami RCKiK poprzednia dyrekcja i gdzie przez ten czas były związki zawodowe? Może po prostu było im zbyt dobrze, aby zawracać sobie głowę gigantomanią i bizantyjskim przepychem powstającym za oknem? Gdzie wreszcie byli dwaj panowie posłowie z obu wiodących partii, którzy teraz piszą listy, lamentują na fejsbukach i prześcigają się na każdym kroku w pokazywaniu, jak to są gotowi nawet krwi własnej sobie utoczyć, byle tylko ktoś odczarował złą rzeczywistość.

Moim zdaniem jednak żadna wróżka się tego nie podejmie, bo i za późno dostała zaproszenie, i zwyczajnie nie ma interesu. Oczywiście bardzo chciałbym się mylić, ale w przeciwieństwie do niektórych polityków, nie muszę mamić przyszłych wyborców czczymi nadziejami. Trzeba po prostu spojrzeć prawdzie w oczy i za pomocą solidnych argumentów (które są), a nie zaklęć i lamentów pod publiczkę wynegocjować z ministrem jak najkorzystniejsze warunki dla przyszłej formy i dalszego funkcjonowania raciborskiego RCKiK. To bardzo ważny, nie tylko lokalnie, zakład pracy, zasługujący na profesjonalnego menedżera, który przeprowadzi skuteczny program naprawczy. Wierzę, że raciborska ekipa, która będzie rozmawiać w środę z ministrem jest do rozmów solidnie przygotowana. I przywiezie z Warszawy rozwiązania najlepsze z tych, jakie były realnie do wynegocjowania i będą możliwe do zrealizowania w dalszej działalności Centrum.