Hej kolęda, kolęda!

Odruchy dobra

Moi Drodzy! Nadchodzą znowu te piękne, pełne dobroci Święta. Ileż niosą one wspomnień atmosfery ciepła rodzinnego domu, tego ciepła, którego życzymy sobie wszyscy i każdej rodzinie. W ten wigilijny dzień, w którym: „Niebo ziemi, niebu ziemia, wszyscy, wszystkim ślą życzenia” życzmy sobie wszyscy wzajemnie tego pokoju, radości i nadziei, którą nad stajenką betlejemską głosili Aniołowie: „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. Obchód Świąt Bożego Narodzenia łączy się ze zbliżającym się Nowym Rokiem. W tym czasie kiedy dokonuje się wielu podsumowań i rozliczeń dziękujemy Bogu i ludziom za wszelkie dobro, które się w kończącym roku dokonało. Był to rok wielkiego Jubileuszu Bożego Miłosierdzia, rok 1050-lecia Chrztu Polski. Mamy w pamięci wspaniałe przeżycia związane ze Światowymi Dniami Młodzieży, które przeżywaliśmy razem z papieżem Franciszkiem. Mogliśmy doświadczyć jak wielkim dobrem w życiu młodego człowieka jest radosne przeżywanie życia ożywionego wiarą i miłością. Przeżycie Roku Miłosierdzia zwraca też naszą uwagę na każdego człowieka, szczególnie tego, któremu z różnych powodów życie osobiste czy rodzinne się poplątało. W te Święta bądźmy ludźmi otwartego serca dla każdego człowieka, dla chorych, dla znajdujących się w jakiejkolwiek potrzebie duchowej, czy materialnej. Tyle wśród nas jest tych odruchów dobra, które potrafi przezwyciężyć krzykliwe nieraz zło. Pan Jezus przecież nauczał: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili”, są to słowa godne zapamiętania i realizacji.

Wspomnienie samotnej matki

Przed tymi Świętami często wraca mi osobiste wspomnienie pewnej starszej samotnej matki, którą kiedyś, parę lat temu w czasie odwiedzin duszpasterskich zapytałem jak przeżyła wigilię, wtedy ze łzami w oczach mi odpowiedziała: Mój syn przed świętami zabrał mi ostatnie 50 zł, które miałam, by coś sobie kupić na święta. Nic nie przyniósł, wszystko przepił, do dziś się nie pokazał. W wigilijny wieczór zapaliłam świeczkę obok figurki Dzieciątka Jezus a na talerzu położyłam opłatek i kromkę chleba, którą posypałam cukrem i zwilżyłam herbatą i spożyłam – to była moja wigilia. Gdy tak przez łzy patrzyłam na figurkę Jezus poczułam wewnętrzny spokój, bo poczułam się tak Mu bliska i tak biedna jak On. Na koniec zza ściany usłyszałam jak w rodzinie sąsiadów zaśpiewali kolędę „Cicha noc”.

Życie pod wspólnym dachem

W wigilijny wieczór, w czas życzeń pamiętajmy o naszych bliskich, o każdym człowieku. W tym czasie z wdzięcznością odnosimy się do wszystkich, do Ojców naszych miast i osiedli, do tych, którzy troszczą się o to, by nam coraz lepiej się żyło pod wspólnym dachem. Pamiętajmy o tym wszystkim co nam jeszcze pozostało do zrobienia już w nowym roku. Niech nasze życzenia zdrowia, błogosławieństwa Bożej Dzieciny i wszelkiej pomyślności urzeczywistniają się w naszej Ojczyźnie, na naszej kochanej wodzisławskiej ziemi, w każdej rodzinie i w życiu każdego z nas, tak jak wyśpiewujemy je w naszych kolędach: „Podnieś rączkę Boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą. W dobrych radach w dobrym bycie wspieraj jej siłę swą siłą. Dom nasz i majętność całą i wszystkie wioski z miastami, a Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami”.

Przesyłam najserdeczniejsze życzenia świąteczne dla całego Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej ROW, wszystkich współpracowników i wszystkich mieszkańców. Wesołych Świąt i Bożego błogosławieństwa w Nowym Roku.

Ks. Józef Moczygęba