Ma 17 lat i indeksy na studia w garści

7-latka ciekawił Hawking

Fizyka uchodzi za jedną z najtrudniejszych nauk ścisłych. - Lubię fizykę, ponieważ właśnie jest przedmiotem ścisłym. Będąc gimnazjalistą, zadawałem sobie pytania, jak funkcjonuje świat. A fizyka niemalże na każde z tych pytań odpowiada - zauważa Artur. Dodaje, że już w młodzieńczych latach przejawiał zainteresowania tą dziedziną nauki. W wieku 7-8 lat oglądał programy telewizyjne ze Stephenem Hawkingiem. - Mówił w taki sposób o fizyce, że bardzo mnie to interesowało i intrygowało - podkreśla wodzisławianin. Ale w kręgu jego zainteresowań nie leżą tylko trudne wzory i obliczenia, ale również nauka języka niemieckiego, czytanie książek, jazda na rowerze oraz filozofia.

Stres znikł

Dzięki temu, że Artur został laureatem olimpiady fizycznej, na maturze otrzyma maksymalną liczbę punktów z tego przedmiotu. Już sam ten fakt sprawia, że łatwiej będzie mu się dostać na wymarzony kierunek. Wiele szkół wyższych ma preferencyjne warunki rekrutacji dla osób z tytułem laureata lub finalisty. Niejednokrotnie są oni całkowicie zwolnieni z postępowania kwalifikacyjnego. - Cieszę się z osiągniętych do tej pory sukcesów. Dzięki temu nie ma we mnie stresu i napięcia, że coś muszą, bo jeżeli tego nie zrobię, to nie dostanę się na studia takie jakbym chciał. To fajna świadomość - mówi Artur. Ale, mimo że ma zagwarantowane miejsce niemal na wszystkich uczelniach technicznych, to nie zamierza osiadać na laurach. Egzamin dojrzałości, prócz obowiązkowych przedmiotów (język polski, matematyka oraz język obcy) zamierza zdawać również z kilku przedmiotów dodatkowych. Najprawdopodobniej będą to na poziomie rozszerzonym fizyka, informatyka, matematyka oraz angielski. Uczeń zastanawia się również nad zdawaniem filozofii lub chemii. - Jako olimpijczykowi nie wypada mi mieć niskich wyników z matury. Dlatego dołożę wszelkich starań, aby były one jak najlepsze - zapowiada Artur.

Plany na przyszłość

17-latek ma już pewne plany co do dalszej edukacji. - Na pewno podejmę studia inżynierskie, ale nie podjąłem jeszcze ostatecznej decyzji na jakim kierunku i uczelni. Najpierw myślałem o Wrocławiu, teraz głowę zaprzątają mi Gliwice. Ale Krakowa też nie wykluczam - mówi Artur. Dodaje, że o przyszłości zawodowej woli jeszcze nie myśleć. - Na to, jak potoczy się moje życie, składa się wiele czynników, wiec nie ma co prorokować. Być może podejmę pracę jako wykładowca na jakimś uniwersytecie. Byłaby to fajna perspektywa, ale nie zakładam tego jako planu a raczej jako alternatywę - mówi.

(juk)