Bajka po Śląsku z fabułą... w Rybniku. Napisał ją mieszkaniec miasta
Mieszkaniec Rybnika napisał bajkę w języku Śląskim pt. „Przeklynto familijõ”. Jesteście ciekawi fabuły?
Wilki pitły w głōmb lasu, a młody ksionże niy umioł dość do sia. Przesiedzioł tak w trowie
jeszcze z pół godziny i poszoł do wsi. Tyj nocy już niy zasnōł. Cały czos myśloł ô wilkach.
Ledwa rano usłyszoł kokota, zerwoł sie z wyra i polecioł nad rzyka. Siŏd w tym
samym placu co wczora i czekoł. Niy minyło wiela jak na drugij stronie rzyki ujrzoł piykno
cudzŏ. Ta samo, po kerŏ sam przijechoł. Zerwoł się z trowy i wartko polecioł do nij.
Przelecioł przez mostek i stanōł przed najgyfniejszom dziołchom jako świat widzioł. Duge
szkuty ôpadały jej na ramiōna. Ôczy blyszczōnce i przenikliwe zaglōndały w głōmb jego
duszy. Ôblyczōnõ miała zwiywno kecka, dugõ aże do kostek.
- Jak sie nazywosz - zaczōn ksionże.
- Jo je Ana - ôdpedziała jedbŏwnym głosym.
- Jo żech je ksionże Achim i chca…
- Wiym coś za jedyn i po coś sam przijechoł, ale bydziesz musioł wrōcić z niczym. Coś ty se
myśloł?
- Niy godej takich rzeczy, ô Pani.
- Jo ni ma żodno Pani yno zwykło dziołcha ze wsi. Tyś je gupio ciula. Dyć ôstrzegali cie
ludzie we wiosce.
- Jo ci tak pszaja. Chca cie wrzońść na zomek. Hned bydã królym.
- Ni moga z tobōm jechać. Niy terŏz jak żeś poznoł moji przeklyństwo.
- Tyś była tym wilkiym we nocy? – spytoł Achim – Tyś mie uretowała. Należa do cia.
- W rzici to mom – snerwowała sie Ana – Na zomku niy bydã mogła sie ôpanować. Pożera
wszyskich, a w kōńcu i ciebie.
- Niy. Musi być jakiś knif co by cie ôdczarować. Jak to się stało żeś je wilkiym? Czy te inksze
wilki to tyż sōm ludzie?
- Wiela lot tymu przez moja familijnŏ wieś przejyżdżoł królewski ôrszak. Moja matka wpadła
w ôko królowi, kery chcioł jōm posiednyć. Mój fater to był fest bogaty szlachcic. Niy
pozwolił na to i jōm ôbrōniōł. Tym samym sprowadziōł na familijõ gniyw króla. Tyn kozoł
swojimu magowi ciepnońć najgorszo klōntwa jako umi. Ôd tego mōmyntu moja matka i fater,
zawsze jak miesiōnczek je w połni, zmiyniajōm sie we wilki i gōniōm. Z upływym lot
nauczyli sie w miara nad tym panować. Jo się urodziła pŏrã lŏt niyskorzij i tyż mie ta klōntwa
dosiyngła.