Dzwon z 1819 roku, pożar i napoleońscy żołnierze. Historia kapliczki z Nędzy, która przetrwała wieki
Przydrożne krzyże i kapliczki to elementy krajobrazu oraz świadectwa przeszłości, pełne historii, które często umykają codziennemu spojrzeniu. Zatrzymując się na chwilę, można odkryć w nich wotum za ocalenie, modlitwy o zdrowie oraz opowieści ludzi, którzy je postawili. Przykładem jest kapliczka przy ul. Jana Pawła II 27 w Nędzy. Maria Zepchła, piąte pokolenie rodziny, która od lat pielęgnuje to miejsce, mówi: „Jestem dumna z przynależności do rodziny, która pielęgnowała i pielęgnuje to miejsce uświęcone”.

Remont trwa
Kapliczka obecnie jest pozbawiona dzwonu, co związane jest z pracami remontowymi, które były niezbędne, aby zapobiec dalszemu niszczeniu murów. Miejsce to nie jest ogrzewane, a zniszczenia powstały wskutek powodzi tysiąclecia w 1997 roku, kiedy woda dostała się do wnętrza. Wsparcie na remont udzieliła gmina, a prace zakończyły się tuż przed Bożym Ciałem w ubiegłym roku. Pani Maria z powodzeniem ubiegała się również o dotację z Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego. Dzięki własnemu wkładowi finansowemu i wsparciu udało się przeprowadzić renowację dzwonu w pracowni konserwatorskiej w Tarnowskich Górach. Dzwon powrócił do pani Marii 16 grudnia, jednak jeszcze nie trafił do kapliczki, ponieważ wieżyczka, w której ma zostać zawieszony, wciąż wymaga remontu. Pani Maria ponownie zwróciła się o dotację do urzędu gminy, na co otrzymała wsparcie. Jak wcześniej, także i tym razem dołożyła własne środki, które pozwolą przywrócić ściany kapliczki do pierwotnego stanu oraz przeprowadzić niezbędny przegląd dachu.
Dzwon został usunięty w listopadzie 2023 roku z powodu zagrożenia, ponieważ wieżyczka przestała nadawać się do użytkowania i zaczęła się ruszać. Kapliczka znajduje się w centralnym punkcie gminy, w miejscu o dużym natężeniu ruchu – uczniowie przechodzą tam w drodze do szkoły, wierni zmierzają do kościoła, a obok przejeżdżają samochody. Wkrótce planowane jest wzmocnienie wieżyczki, a następnie ponowne zainstalowanie dzwonu. Ponieważ kapliczka jest głęboko zakorzeniona w lokalnej społeczności, pani Maria pragnie, aby przy tej okazji odbyła się uroczystość o charakterze lokalnym. Plan zakłada, że prace remontowe zostaną zakończone do 19 czerwca, kiedy przypada Boże Ciało.

Dzwon, jak wspomnieliśmy wcześniej, został odlany w 1819 roku w Łubowicach przez Daniela Nickela. Ten neogotycki instrument wyróżnia się imponującymi wymiarami: wysokość dzwonu wynosi 35 cm, średnica 35 cm, a wysokość wraz z jarzmem 65 cm przy szerokości jarzma wynoszącej 82 cm. Dzwon ma kształt kielicha i zdobiony jest bogatymi ornamentami oraz reliefami. Posiada kabłąkową koronę, gładki hełm oraz gładką górną krawędź.
W górnej części płaszcza (w partii kwinty) znajdują się dekoracyjne motywy otaczające dzwon. Pierwszy z nich składa się z uskrzydlonych główek aniołków, oddzielonych półwałkami i przeplatanych kilkuramiennymi gwiazdami. Drugi motyw przedstawia lambrekin z maswerkami, tworzący gęsto rozmieszczone geometryczne wzory, ozdobiony zwisającymi chwostami. Wieniec dzwonu zdobią liczne półwałki.
Serce dzwonu zaginęło w 1945 roku. Jarzmo wykonano z drewna, uzupełnionego elementami żelaznymi. Charakteryzuje się wywyższoną częścią środkową i wklęsłymi bokami, a jego boczne elementy mają formę dwóch ramion. Jarzmo jest wzmocnione obejmami i zawiesiami, które mocują koronę. Wewnątrz jednego z ramion znajduje się trzpień.

Miejsce wyciszenia, modlitwy i refleksji
Pani Maria zwraca uwagę, że mężczyźni przechodzący obok kapliczki zdejmują czapki, a wiele osób wykonuje znak krzyża. W ubiegłym roku kapliczkę odwiedził Jan Kopiec, biskup diecezjalny gliwicki w latach 2012–2023, a od 2023 roku biskup senior diecezji gliwickiej, po mszy w intencji osób wspierających remont kapliczki. Wizyta ta została odnotowana w prowadzonej przez panią Marię kronice.
Jak podkreśla, kapliczka to miejsce wyciszenia, modlitwy i refleksji o sakralnym charakterze. Jest przestrzenią o głębokim znaczeniu duchowym, sprzyjającą zadumie i wewnętrznemu spokojowi. Od zawsze stanowi symbol wiary i bliskości z Bogiem.

Piękna historia! Dziękujemy bohaterce artykułu i życzymy sił do dalszej opieki nad tym miejscem!