Nauczyciele przeciwni otwarciu filii przy 3 Maja

A.F. Modrzewski- "O poprawie Rzeczypospolitej" - księga  V- O szkole
"Takie będą  Rzeczypospolite,  jakie ich młodzieży chowanie"


W trosce o dobro uczniów, a pośrednio i nasze, sprzeciwiamy się otwarciu nowej placówki oraz pozbawieniu młodzieży nauki zawodowej i ogólnokształcącej w szkole ze sprawdzonym zapleczem dydaktycznym i pedagogicznym, a w konsekwencji  nauczycieli miejsc pracy.
      
Ubolewamy nad tym, że o sprawach nas dotyczących dowiadujemy się z mediów, w których pisze się o nas i o naszej pracy nieprawdę. Bulwersują nas słowa pana A. Korbasiewicza, że „rzemieślnicy zawsze narzekali na poziom kształcenia zawodowego w mieście, i że szkoły zawodowe były upychane w placówkach, w których istniały już szkoły średnie…” (Dziennik Zachodni z dn. 06.05.2011). Warto zadać sobie pytanie, co to znaczy, że „rzemieślnicy zawsze narzekali” i dlaczego do tej pory rzemieślnicy nie zwrócili się bezpośrednio do nas ze swoimi uwagami, nie podjęli  z nami rozmowy ukierunkowanej na dobro ucznia. Przykro nam, że po tylu latach współpracy z Cechem Rzemiosł  z prasy dowiadujemy się o tym, jak bardzo zawiedliśmy pracodawców naszych uczniów. Wypowiadanie ogólnikowych kwestii niepopartych żadnymi dowodami krzywdzi wszystkich uczących w ZSZ.                        
                   
Odpowiadając na drugi zarzut, przypominamy, że w ZSB uczniowie szkół zawodowych uczą się w osobnym budynku, mając do dyspozycji nowocześnie wyposażone sale: informatyczną, przedsiębiorczości, gimnastyczną, basen oraz bogate zaplecze sportowe. Uczeń szkoły zawodowej nie jest dyskryminowany, ale ma szansę rozwijać swoje ambicje, pasje i dzięki nim spełniać się nie tylko na kanwie zawodowej, ale także społecznej i artystycznej. Na podniesienie jakości kształcenia rybnicka „budowlanka” pozyskała ostatnio ponad półtora miliona złotych.
               
Również ZSM-E posiada specjalistyczne pracownie: elektryczną, elektroniki użytkowej, energoelektroniki, CADCAM, teleinformatyczną, sterowników programowanych komputerowo, językowe, laboratorium robotów mobilnych oraz cztery pracownie komputerowe ze stałym dostępem do Internetu. Wszystkie sale są wyposażone w rzutniki multimedialne, a wiele w  tablice interaktywne. Uczniowie mają  dostęp do bogatej w zbiory biblioteki z czytelnią i stanowiskami  z Internetem,  nowoczesne boisko do gier zespołowych ze sztuczną nawierzchnią i oświetleniem.
              
Obie szkoły, wychodząc naprzeciw potrzebom rynku pracy, wdrożyły w życie  wiele projektów  unijnych, służących podwyższeniu kwalifikacji uczniów, m.in. takie jak: „Trafić w sedno” i „Sedno”, „Zawód z pasją” - Działanie 9.2 -Podnoszenie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego (2010-2012),  „Klucz do biznesu” Działanie 9.5 (2010-2011) tylko dla klas 3 ZSZ,  „Mam zawód - mam pracę w regionie" . Działanie 9.2- Podnoszenie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego  ( w ramach tego projektu uczniowie mogą skorzystać z doradztwa zawodowego dodatkowych zajęć z matematyki, programu CAD, darmowych kursów na prawo jazdy  i kursu spawacza).  W naszych szkołach uczniowie już od paru lat zdobywają dodatkowe uprawnienia, więc nie  bardzo, rozumiemy, na czym polega nowatorstwo Zasadniczej Szkoły Zawodowej Izby Rzemieślniczej?
           
Nasi nauczyciele  wprowadzają także do szkół zawodowych nowe inicjatywy pedagogiczne i wychowawcze na miarę XXI w. Świadczą o tym zdobyte przez szkoły certyfikaty: Certyfikat Równych Szans w Przyszłość, wyrównywanie szans edukacyjnych w Rybniku, Certyfikat Śląskiej Szkoły Promującej Zdrowie (od 2012),Certyfikat Zdamy.pl, strona przyjazna młodzieży (od 2009), Certyfikat Szkoły Bezpiecznego Internetu  (od 2010), Certyfikat Śląskiej Szkoły Jakości (od 2007), Certyfikat programu społecznego "Szkoła bez przemocy"(od 2010).

Powyższe przedsięwzięcia podwyższają jakość pracy szkoły na wielu płaszczyznach: zawodowej, profilaktycznej, ogólnokształcącej, a młodemu człowiekowi pozwalają stać się odpowiedzialnym za swój rozwój i planowanie kariery mieszkańcem Europy. Młodzież w dzisiejszych czasach wymaga szczególnej opieki pedagogicznej, wsparcia i stymulacji w rozwoju. Czy  nowa placówka pomoże jej rozwiązać problemy wieku dorastania? Czy roztoczy nad nią opiekę psychologiczno - pedagogiczną? Czy przypadkowo dobrana kadra, zmieniająca się co roku, jest w stanie pomóc uczniowi i wyjść naprzeciw jego potrzebom? Mamy, co do tego wątpliwości. Z doświadczenia wiemy, jak trudno pozyskać zaufanie młodego człowieka na tyle, aby zechciał on podzielić się z nami swoimi problemami.

Zastanawiamy się także, czy nowa szkoła pozwoli uczniom  wykazać się w innych dziedzinach niż zawodowe? Czy przygotuje ich do uczestnictwa w życiu kulturalnym i społecznym? Podejrzewamy, że nie. Władze nowej placówki zapowiadają zmianę w kwestii programowej. Przypominamy, że tygodniowa liczba godzin praktycznej nauki zawodu jest ustalona w ramowym planie nauczania wydanym przez MEN. Treści programowe realizowane przez nauczycieli przedmiotów zawodowych także określone są w programach nauczania ustalonych dla konkretnego przedmiotu przez Ministerstwo. Ustalenia, o których mowa,  zupełnie nie zależą  od przedsiębiorcy czy kierownika placówki. Obawiamy się, że deklarowany przez zarząd Izby Rzemieślniczej nacisk na praktyczną stronę nauki zawodu doprowadzi do nadmiernego wykorzystywania uczniów na praktykach. Uczeń przestanie być podmiotem, a stanie się jedynie przedmiotem. Już obecnie mamy sygnały, iż uczeń nie stawia się w szkole na zajęcia,  gdyż w tym czasie zatrudniany jest przez rzemieślnika.              
        
Do naszych szkół chodzą uczniowie, którzy mają umowę z Cechem Rzemiosł. W chwili połączenia się Izby Rzemieślniczej z Cechem Rzemiosł oczywiste jest, że stracimy uczniów, bo przejdą do ich szkoły. Nie rozumiemy, dlaczego  zabiera się uczniów szkołom z ponad czterdziestoletnim i prawie sześćdziesięcioletnim stażem, z wypracowanym zapleczem dydaktyczno - pedagogicznym  i doświadczoną kadrą, z dostosowanym do potrzeb uczniów programem wychowawczym i profilaktycznym?
               
Dla nas brak naboru do klas pierwszych wiąże się ze stopniowym wygaśnięciem Zasadniczej Szkoły Zawodowej co w konsekwencji może doprowadzić do zwolnienia ponad trzydziestu nauczycieli i pracowników administracji, obsługi.  Nie powinno więc nikogo dziwić, że boimy się o miejsca pracy, troszczymy o wielopokoleniowy, materialny dorobek naszych szkół.
  
Z obserwacji wynika, że szkoły skupione wyłącznie pod nadzorem Izby Rzemieślniczej nie spełniły oczekiwań społeczeństwa, co więcej nadużyły zaufania uczniów i ich rodziców; takim przykładem jest Zespół Szkół Rzemieślniczych w Bielsku-Białej, gdzie obok wykrytych nadużyć finansowych stwierdzono, iż szkoła nie spełniła swojej funkcji kształcąco - wychowawczej. Niestety takich  przykładów jeszcze kilka  znajdziemy w kraju.
           
Dziwi nas także zaangażowanie starosty rybnickiego w powyższą sprawę. O co chodzi? Czyje dobro ma on na względzie, ingerując w sprawy szkolnictwa zawodowego? Czy zdaje on sobie sprawę z konsekwencji swojego działania? Organizatorów nowej placówki i starosty nie interesowało zdanie Izby Rzemieślniczej w Katowicach, która apelowała, by zachować podmiotowość Cechu w Rybniku. Przeciwne łączeniu się dwóch omawianych placówek były także organizacje rzemieślnicze w sąsiednich miastach.

Wydaje nam się, że  jest to kolejny edukacyjny eksperyment w Rybniku. Pamiętamy wciąż decyzję  o zamknięciu  techników, po to tylko, by za parę lat stwierdzić, że był to błąd i otworzyć je z powrotem. Byliśmy wtedy jednym z dwóch miast w Polsce, które  zdecydowało się na tak nieprzemyślany krok. Dziś robimy kolejny. Jak to możliwe, że o szkolnictwie decydują ludzie, tacy jak pan W. Pfeifer,  pan D. Mrowiec i pan A. Korbasiewicz , których wykształcenie i kwalifikacje dotyczą innych  dziedzin życia społeczno – gospodarczego. O losach rybnickiej oświaty powinni decydować specjaliści. Wszyscy cenimy pana Korbasiewicza jako doskonałego przedsiębiorcę, ale na podwyższaniu efektów kształcenia, niestety, mu nie zależy. Przez trzy lata funkcjonowania Szkoły Zawodowej Izby Rzemieślniczej nie podniósł się jej poziom edukacyjny, nie poszerzyło zaplecze sportowe, czy baza dydaktyczna. Prawda jest taka , że utrzymanie szkoły na wysokim poziomie wymaga szeregu inwestycji, projektów, które kosztują. W interesie każdego  przedsiębiorcy jest uzyskanie jak najwyższego zysku przy jak najniższym koszcie, co można osiągnąć m.in. poprzez zatrudnianie nauczycieli na podstawie umowy o dzieło, zwiększanie liczebności klas, ograniczanie nakładów  na nowoczesne środki dydaktyczne. W związku z tym obawiamy się o obniżenie poziomu kształcenia i zubożenie oferty edukacyjnej.
      
Młodym ludziom trzeba  poświęcić czas i zaangażować się sercem w każde zadanie trudno takiej postawy wymagać od przedsiębiorcy, dla którego „czas to pieniądz”. W związku z tym nie liczmy, że rzemieślnicy   zadbają  o rozwój rybnickiej oświaty. Samorządowa szkoła  publiczna otrzymuje wsparcie finansowe od Miasta i pozyskuje własne środki na wspieranie edukacji młodzieży, nie funkcjonuje w oparciu o zysk, który zgodnie z podstawowymi prawami ekonomi jest nastawiony przedsiębiorca.

Podsumowując te rozważania, stwierdzamy wyraźnie, że uczeń, w „mieście z ikrą”, podpisując umowę o praktyczną naukę zawodu, nie będzie miał możliwości dobrowolnego wyboru szkoły, bo zmuszony będzie do uczęszczania do Zasadniczej Szkoły Zawodowej Izby Rzemieślniczej przy ul. 3- go Maja w Rybniku, a osobami, które skorzystają na tych zmianach będą jedynie właściciele  placówki. Uczeń stanie się tanią siłą roboczą, a doświadczeni nauczyciele szkół zawodowych zostaną bez pracy.

Apelujemy do przedstawicieli Władz miasta Rybnika i wszystkich osób mających wpływ na losy edukacji w naszym mieście, by podjęli stosowne działania na rzecz ochrony   szkół zawodowych w dotychczasowych placówkach oświatowych, gdzie uczniowie mogą liczyć na fachową kadrę,  bogatą ofertę edukacyjną, bogate zaplecze dydaktyczne. Rodzi się nam kolejny przykład jak na biednej oświacie ktoś dobrze zarobi.

Nauczyciele ZSB oraz ZSM-E
(podpisy 86 nauczycieli ZSB i ZSM-E)