Miejsca nie dostanie, bo go widzą na rowerze

– Pracowałem przez lata na kolei. Byłem pierwszym człowiekiem, który właczył napięcie na dworcu kolejowym w Raciborzu, aby mógł wjechać pociąg elektryczny – mówi pan Edward. W 1998 roku raciborzanin miał wypadek. Podczas pracy przygniotła go konstrukcja stalowa. Od tego czasu ma stałą, II grupę inwalidzką. – Mam wskazanie od lekarza, abym poruszał się o dwóch kulach aby nie obciążać kolan, mam również rozrusznik serca  – wylicza mieszkaniec ulicy Królewskiej. Mimo problemów ze zdrowiem pan Edward stara się być osobą aktywną. Porusza się niewielkim samochodem. – Jazda nie nastręcza mi jakichś wielkich problemów. Dzięki samochodowi mogę się sprawnie przemieszczać. Kłopoty zaczynają się, kiedy próbuję zaparkować w pobliżu mojego bloku. Dziś aut przybywa i jest coraz gorzej – mówi 67-latek.

Nikomu nie będzie przeszkadzać

Pan Edward pierwsze pismo z prośbą o miejsce parkingowe do SM Nowoczesna napisał dokładnie dziesięć lat temu. – Po moich interwencjach zrobiono mi prowizoryczne miejsce i postawiono tabliczkę. Kierowcy wiedzą jednak, że to nie jest typowe oznaczenie miejsca dla osoby niepełnosprawnej i za każdym razem ktoś mi tam staje. Jest niemal idealne miejsce bliżej drzwi do klatki, gdzie można by takie miejsce zrobić. To niewielka wnęka w żywopłocie. Od krzewów do jezdni jest odległość 4,10 m, mój niewielki samochód się tam zmieści – przekonuje pan Edward. Mieszkaniec bloku przy ulicy Kólewskiej zapewnia, że miejsce nie utrudni pieszym korzystania z chodnika a dla niego samego będzie sporym ułatwieniem.

Znamy sytuację

– Znamy sytuację pana Skoniecznego doskonale, bo ciągnie się od lat – mówi Lesław Śliwiński z działu administracyjnego Spółdzielni Mieszkaniowej w Raciborzu. – Sytuacja nie wygląda tak, jak przedstawia lokator.  Ten pan ma gdzie parkować. W pobliżu ma aż dwa miejsca wydzielone dla osób niepełnosprawnych. Mogę zaryzykować stwierdzenie, że pan Skonieczny jest w stanie podejść te kilkadziesiąt metrów. Jest osobą chodzącą, niektórzy widzą go nawet na rowerze – tłumaczy. Pracownik spółdzielni zapewnił, że jeszcze raz przyjrzy się sprawie. – Sprawdzimy to, ale musimy działać w interesie wszystkich członków spółdzielni a nie jednego. Pomagamy osobom jeżdżącym na wózku i innym niepełnosprawnym, ale tu sytuacja nie jest tak poważna. Mieszkaniec chce mieć po prostu wygodny parking pod oknem. Jeśli będziemy się zgadzać na każde takie zachcianki, dojedziemy do absurdów – dodaje Śliwiński.

(acz)