Skok w sztukę z Pływalnią Artystyczną

W programie:

godz. 18.00 "Porywacze ciał" Teatr Tańca Navras

godz. 19.00 "Przaśny" A. Bożek-Muszyńska, A. Zdunek

Wydarzeniu będzie towarzyszyć wystawa Michała Klasika. Wstęp wolny.

„Porywacze ciał”

Bycie martwym to nic zabawnego? Bycie martwym to absurd, to najgłupsza sytuacja w której możemy się znaleźć. Bycie martwym jest szpetne, cuchnące, żenujące i nic nie da się z tym zrobic. Chyba, że... ciało zostanie superbohaterem, wróci do rzeczywistości ratując życie i zdrowie innym ludziom. Reżyseria i choreorafia Artur Stelmaczonek, grupa Navras.Ruszają się: Gabriela Bąk, Agata Doleżych, Klaudia Dynak, Katarzyna Brzoza, Karolina Olkowska, Aurelia Grzenik, Paulina Szojer-Walo.

"Przaśny"

Aleksandra Bożek-Muszyńska to tancerka, niezależna performerka, dyplomowany instruktor tańca współczesnego. Tańcem zajmuje się od 6. roku życia. Przez wiele lat związana z niezależnymi grupami tańca współczesnego w Polsce, m.in. „Hoplaaa” z Krakowa, „Wahadło” z Rybnika. Od 2007 związana z warszawskim Teatrem „Mufmi” Anny Piotrowskiej. Wystąpiła w produkcjach: Mufmi – spicz; Usługi płatne, czyli cała Polska plecie dzieciom; Puste miejsca; Z góry na dół; Bóg 8 dnia; Fall(ing) cei(ling); Mufmi profilaktycznie; Poruszenie. Doświadczenie taneczne zdobywała i nadal zdobywa na warsztatach i regularnych zajęciach, prowadzonych przez nauczycieli z Polski (L.Bzdyl, I.Olszowska, A.Krysiak, J.Łumiński, S.Hefczyńska-Lewandowska, S.Zajkowski, A.Piotrkowska, D.Lorenc) oraz z zagranicy (m.in. J. Alter, G. Blashke, L.Clancy, A.Cordeiro, J.Frucek). Autorka kilku solowych prac (Dystans, Kandyzowany, In brief), laureatka I nagrody kategorii Miniatura Taneczna na 11.Ogólnopolskich Konfrontacjach Tańca Współczesnego, Konin 2010 (solo Dystans), współtorka choreografii do Przaśny i Just Go. Od kilku lat zafascynowana tańcem konceptualnym, wykraczający poza granice ogólnie rozumianego teatru tańca.

Ola Zdunek - tancerka, dyplomowany pedagog tańca współczesnego (Instruktorski Kurs Kwalifikacyjny w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki), psycholog (UW), choreograf. Tańczy od 5. oraz uczy od 14. roku życia, obecnie tancerka Mufmi Teatru Tańca pod dyrekcją Anny Piotrowskiej (Warszawa). Pedagog grup w wieku od 3 lat do 70+, w różnych technikach tanecznych, głównie tańcu współczesnym oraz podstawach tańca klasycznego. Obecnie uczy w różnych szkołach tańca w Warszawie oraz prowadzi półroczny cykl edukacyjnych warsztatów tanecznych dla Seniorów, organizowany przez Instytut Muzyki i Tańca oraz Zachętę Narodową Galerię Sztuki. W 2011 roku stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca (projekt „Stary browar nowy taniec” - Art Stations Foundation, Poznań). Bezustannie szkoli się u takich pedagogów jak David Zambrano, Laura Aris Alvares (Ultima Vez), Keith Hennessy, Shelley Senter, Witold Jurewicz, Leszek Bzdyl, Aleksandra Dziurosz, Anna Nowicka; na licznych warsztatach i coachingach w kraju i za granicą, m.in. na festiwalu ImpulsTanz w Wiedniu. Pomysłodawczyni i organizatorka projektu „Sie tu tańczy.”, realizowanego przy współpracy z Fundacją Burdąg, realizującego regularne warsztaty z tańca współczesnego dla zaawansowanych tancerzy. Jej choreografie były prezentowane m.in. na festiwalu Inwazja Sztuki Niezależnej „Rewizje” w Warszawie (2009 i 2010) oraz na międzynarodowym festiwalu „SzoloDuo” w Budapeszcie (2010 i 2011) gdzie została dwukrotnie nagrodzona przez jury.

Schronienie - Michał Klasik

Od kilku lat buduję w różnych miejscach efemeryczne, rzeźbiarskie formy. Budulcem są łodygi zeschniętej trawy, zbieranej na polach niedaleko mojego domu rodzinnego. Te obiekty swoją nietrwałą formą przypominają pierwotne schronienia. Jednak nie da się w nich ukryć przed ewentualnym deszczem czy wiatrem, a nawet oczyma innych. Dzięki swojej delikatności stają się pretekstem, symbolem, zyskują metafizyczny charakter. Są manifestacją - kolejną próbą stworzenia, zagarnięcia przestrzeni na potrzeby myśli. W tym przypadku schronienia pojawiają się w przestrzeni galerii i sąsiadujących z nią pomieszczeń.