Najstarsze kościoły w Opawie są magnesem ruchu turystycznego
Jedną z największych atrakcji turystycznych Opawy są zabytki historyczne, głównie kościoły, które są prawdziwą ozdoba architektury miejskiej.
XIII wiek – Konkatedra Wniebowzięcia NMP
Konkatedra wybudowana przez zakon krzyżacki jest najbardziej znaczącym zabytkiem gotyckim Opawy. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą już z 1216 roku. Dzisiejszy budynek kościoła pochodzi z XIV wieku. Ze swoim olbrzymim ostrym dachem, południową wieżą, w dolnej części wczesnogotycką, na górze zakończoną barokową latarnią, i z niedokończoną wieżą północną z blankami, tworzy widoczną dominantę miasta. Jest wzorcowym przykładem północnoniemieckiego gotyku cegieł palonych, w którym widoczny jest wpływ Wrocławia. Po pożarze w 1689 roku wnętrza przebudowano w stylu barokowym.
XIII-XIV wiek – Klasztor minorytów z kościołem Ducha Św.
Kościół został wybudowany przed 1289 rokiem. Pierwotnie gotycki budynek, prawdopodobnie z dwoma nawami, został w XVII wieku przebudowany i uzyskał przestrzeń z jedną nawą z wieloma kaplicami bocznymi. W przylegającym kompleksie klasztoru minorytów zachowała się, pochodząca z czasów powstawania w 1238 roku, sala kapitulna i zimowy refektarz ze zdobieniami freskowymi pochodzącymi z XVIII wieku. W klasztorze, w ciągu kilku wieków jego istnienia, działał wojskowy szpital, sąd ziemski, ziemski dyrektoriat finansów, urząd podatkowy, urzędy szkolnictwa itp. Od XVI wieku zasiadały tutaj sejmy książęce i sądy stanowe księstwa opawskiego, a także trzymano tutaj księgi ziemskie.
Koniec XIV wieku – Kaplica Św. Krzyża (Kaplica Szwedzka)
Ten ośmioramienny centralny budynek z rogowymi filarami, pierwszy raz wspomniany w 1394 roku, zbudował opawski książę Přemek I jako świątynię żałobną. Do dolnej części kaplicy z kamienia łupanego nawiązuje część górna z cegieł bez tynku, z tufitowymi elementami architektonicznymi. Jest nazywana Kaplicą Szwedzką, bo ponoć służyła Szwedom podczas wojny trzydziestoletniej do mszy reformacyjnych i jako punkt wsparcia. Za czasów cesarza Józefa II kaplica została zdesakralizowana, a następnie była wykorzystywana jako magazyn, później jako spichlerz. W 1907 roku została przez Ziemię Śląską odkupiona za 9000 koron i odnowiona. Podczas prac renowacyjnych zostały odkryte resztki fresków z XV wieku. Później kaplica funkcjonowała jako kaplica cmentarna.
XVII wiek – Kościół Św. Wojciecha
Na miejscu małego kościoła gotyckiego w latach 1675 – 1679 jezuici zbudowali, według wzoru Il Gesu w Rzymie, imponujący budynek. Triumfalistyczna fasada kościoła z jezuickimi świętymi we wnękach została skierowana w kierunku placu jako symbol ponownie mocnej obecności wiary katolickiej w mieście. Zadanie ozdobienia freskami otrzymał od jezuitów František Řehoř Ignác Eckstein. Duża część jego fresków została jednak zniszczona w 1945 roku. Przed kościołem postawiono słup maryjny wzorowany na słupie maryjnym z wiedeńskiego placu „AmHof” (Na dworze) z pierwszej połowy XVIII wieku, poprawianym w 1869 roku.
