Receptura jest prosta: wystarczy trzymać się razem, ale nie wchodzić sobie w drogę, żyć w zgodzie, ale pozostawać wiernym własnym zasadom, realizować swoje pomysły, ale szanować zdanie innych. Trzeba jednak aptekarskiego doświadczenia Klimów, aby wiedzieć w jakich proporcjach zasady te stosować w życiu, by były pomocne w tworzeniu...

Comiesięczna wizyta specjalisty, lekarz pierwszego kontaktu na telefon, pielęgnacja ciała dwa razy dziennie i menu, nad którym czuwa dietetyk – o takim życiu marzyłoby wielu z nas. A krowy w gospodarstwie Romana Wiencierza mają to na co dzień.

Są lata 50. i czasy głębokiej komuny. Młody chłopak ze wsi marzy o nauce fryzjerstwa u mistrzów w Rzymie. Zwierza się z tego swojej sąsiadce, która jest rodowitą Włoszką. Ta wpada na pomysł by zeswatać go ze swoją córką.

Takiego mieszkańca nie powstydziłaby się żadna dzielnica Raciborza. Ale to Studzienna ma szczęście, że w niej mieszka. – Ja nie lubię dużo mówić, wolę robić – mówi z rozbrajającą szczerością Stefan Urbas, a jego słowa potwierdzają zdjęcia, dokumenty i pamiątki, które gromadzi przez całe życie.

Niektórzy marzą o szczytach kariery, inni o wspaniałych rezydencjach, zamkach czy pałacach, a Ginter i Patryk Gogolinowie mają to wszystko na co dzień u swych stóp. Świat oglądają z odpowiedniej perspektywy, dzięki czemu zyskują dystans do wielu spraw i poczucie wolności. W głowie im się od tych szczytów nie kręci, a na ziemię...

Jacek Gorywoda wita nas na swoim podwórku w towarzystwie psów, które okazują się równie łagodne jak daniele, dla których tu przyjechaliśmy.

Dom Joszków na Płoni ma swoją historię nie tylko ze względu na rok 1907, w którym prawdopodobnie powstał, ale przede wszystkim dlatego, że zawsze żyli w nim ludzie, którzy pozostawiali po sobie jakiś ślad.

Trasę z Raciborza na plantację choinek w Roszkowie znam na pamięć. Pokonuję ją raz w roku, ale od wielu lat. Nic tak bowiem nie dodaje magii świętom jak świeża, pachnąca choinka. A u Kretków każdy znajdzie dla siebie tę najpiękniejszą.

Kiedyś człowieka można było poznać po butach. Te najdroższe robione były ręcznie, z najlepszej gatunkowo skóry. Dziś, w dobie doskonałych podróbek, trudno odróżnić skórę naturalną od syntetycznej i jedynie zapach taniego kleju może zdradzić ich jakość. Paweł Ziętek pamięta jeszcze czasy, gdy buty robiło się na zamówienie,...

Andrzeja Prusickiego poznałam dziesięć lat temu, gdy kupiłam swój pierwszy samochód i potrzebowałam do niego opon. Pamiętam, że bez zastanowienia wybrałam polskie Kormorany i pamiętam uśmiech pana Andrzeja, gdy dowiedział się, że mój wybór spowodowany jest wyłącznie sentymentem, jakim darzę piosenkę Szczepanika.

Kiedy myślę o witrażach, widzę monumentalne kościoły z kolorowymi oknami, które kryją w sobie historię wielu pokoleń. Jest w nich powaga i duch dawnych czasów. A potem poznaję młodą, piękną dziewczynę, dla której sztuka tworzenia witraży nie ma żadnych tajemnic. I już po chwili rozmowy obie zaczynamy patrzeć na świat przez...

Kiedy dwaj panowie w cylindrach przekraczają progi naszej redakcji, wszyscy zaczynają szukać guzików. Ten odruch moi goście kwitują uśmiechem, bo towarzyszy im na co dzień. Czy naprawdę przynoszą ludziom szczęście? – Jesteśmy szczęśliwi i z innymi chętnie się szczęściem dzielimy – kwituje pan Piotr. – Ale w naszym zawodzie...

Gdyby wierzyć w przesąd, że każde rozbite lustro to siedem lat nieszczęścia, Kłoskowie nie zaznaliby w życiu zbyt wiele radości. Tymczasem i pan Zbigniew, który zaczynał pracę w zakładzie szklarskim w 1980 roku i jego syn Damian, który dziś prowadzi rodzinną firmę, nie mają powodów do narzekań. Od prawie trzydziestu lat raciborzanie...

Pamiętam swoje pierwsze spotkanie z pszczołami w pasiece dziadka. Jedna z nich zaplątuje się w moje włosy i zostawia mi żądło w głowie. Ze spuchniętą buzią ląduję na pogotowiu i od tej pory wiem, że muszę unikać wszystkich bzyczących owadów.

Do tapicera ze Starowiejskiej próbuję się dodzwonić od czerwca. Firma niby istnieje, ale nikt od miesięcy nie podnosi słuchawki. Zaczynam się zastanawiać, czy nie podzielił losu innych raciborskich rzemieślników, którzy wyjechali za granicę. W końcu postanawiam osobiście sprawdzić co jest grane.

Do Kościoła św. Józefa na Ocicach trafiamy w kolejny deszczowy poranek. Prace ciesielskie trwają tu od wielu tygodni, a że terminy gonią, tempo, w jakim poruszają się pracownicy, wydaje się wręcz zawrotne. Krętymi, wąskimi schodami trafiamy na chór, skąd mamy piękny widok na niespotykane drewniane rusztowanie. Na wyższą kondygnację...

Do leśniczówki Wildek brniemy w strugach deszczu i od razu po przekroczeniu jej progu narzekamy na fatalną aurę. – Pogoda jest dzisiaj dobra. Gdyby świeciło słońce to byłaby bardzo dobra – kwituje leśniczy Rajmund Michna, ale na rozgrzewkę serwuje gorącą kawę.