Pomagał SB inwigilować mieszkańców Raciborszczyzny. Dzisiaj mówi, że jest człowiekiem honoru

Pokój nr 35

Hotel Polonia. Drugie piętro, pokój nr 35. To tutaj w latach 70. oficerowie Służby Bezpieczeństwa spotykali się z tajnymi współpracownikami (TW) o kryptonimach „Batory”, „Jan”, „Karol”, „Korek”, „Irena”, „Stanisław”, „Pilot” oraz „Ludwik”.Wielu z nich było szanowanymi mieszkańcami Raciborszczyzny, jak TW „Karol” który był kierownikiem działu w Rafamecie, czy TW „Stanisław”, który jako nauczyciel dostarczał cennych informacji o mieszkańcach Markowic (gdzie mieszkał) oraz Bieńkowic (gdzie pracował). Byli też i tacy, jak TW „Pilot”, który nie był lubiany w pracy, nie wiodło mu się również w małżeństwie, prawdopodobnie przez skłonność do nadużywania alkoholu. Większość z nich została pozyskana do współpracy na zasadzie dobrowolności, a za pisanie donosów na rodzinę i znajomych pobierała wynagrodzenie. Byli też tacy jak TW „Korek” z Turza, którego SB zmusiła do współpracy. Wszystkich wspomnianych „TW” łączyło to, że ze swoimi oficerami prowadzącymi spotykali się w pokoju hotelowym, który bezpiece udostępnili Stanisław Wałaszek i Józef Kastelik. Jak do tego doszło?

SB: „Był i jest łakomym na pieniądze”

Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa potrzebowali tzw. lokali konspiracyjnych (LK), w których mogliby bez przeszkód, dyskretnie spotykać się z tajnymi współpracownikami. Jednym z takich lokali był pokój nr 35 w Hotelu Polonia. Zarejestrował go starszy inspektor SB Jan Oleniacz, 15 października 1972 r. – za zgodą Stanisława Wałaszka, ówczesnego dyrektora Miejskiego

Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej w Raciborzu, któremu podlegał hotel. Od tej pory pokój nr 35 figuruje w aktach SB jako mieszkanie/lokal (MK/LK) konspiracyjny o kryptonimie „Syrenka”.

1 stycznia 1974 r. Hotel Polonia przeszedł pod administrację Miejskiego Ośrodka Sportu, Turystyki i Wypoczynku w Raciborzu, gdzie dyrektorem był Józef Kastelik. Zaszła więc konieczność ułożenia się z nowym dysponentem lokalu konspiracyjnego. W tym czasie LK „Syrenka” podlegał już sierżantowi Czesławowi Marczukowi z SB. Przygotowując się na pozyskanie do współpracy Józefa Kastelika, Marczuk postanowił dowiedzieć się czegoś o przeszłości dyrektora MOSTiW-u.

W aktach SB czytamy, że Kastelik urodził się na Żywiecczyźnie. W latach 1958 – 1963 studiował prawo na Uniwersytecie im. Bolesława Bieruta we Wrocławiu. Pracę magisterską poświęcił „Rządom oligarchii magnackiej”. Została ona oceniona jako bardzo dobra. W latach 1963 – 1969 pracował w Prokuraturze Powiatowej w Raciborzu. W międzyczasie młody prokurator wstąpił do PZPR. Na początku 1970 r. J. Kastelik zwolnił się z prokuratury i został radcą prawnym w zakładach pracy – „Ślązaku”, „Pollenie” oraz KWK „Rydułtowy”. Później został dyrektorem MOSTiW-u. – W miejscach pracy oceniany był jako prawnik przeciętny, nigdy nie angażował się na wyrost w wypełnianiu swych obowiązków. Był i jest łakomym na pieniądze i to było zawsze jego pierwszorzędną sprawą. Dlatego między innymi często zmieniał miejsce pracy – raportował Czesław Marczuk.

Funkcjonariusz bezpieki postanowił nie mówić JózefowiKastelikowi, że SB korzystała już z lokalu w Hotelu Polonia. – Aby zachować w konspiracji poprzedniego właściciela MK (mieszkania konspiracyjnego, lokalu konspiracyjnego – red.) nie będę wspominał, iż z pokoju tego korzystam od dawna, lecz rozmowę przeprowadzę tak, jak gdyby było to załatwione po raz pierwszy z osobą w przedmiocie tym kompetentną – raportował Czesław Marczuk do swoich przełożonych.